Bakkersjongen - 25 - Sex Verhalen

Bakkersjongen - 25

... bedankte in woord en daad door er een kus aan toe te voegen. Geil wijf, dacht ik nog. En zo zou het altijd moeten zijn, dacht ik daarna. Met al haar gebreken, bleek dit nu nog meer dan ooit het meisje van m’n dromen te zijn. Noem het seks of noem het liefde. Je hebt beiden nodig. Haar liefde had ze al zo vaak bewezen, of ik het nu wilde geloven of niet. Maar deze stap bewees zoveel meer. Het bewees dat zij en ik meer voor elkaar gemaakt waren dan we tot nu toe wilden toegeven. Maar het zei ook dat ik en Tessa echt uit elkaar waren. Anders had dit nooit kunnen gebeuren. Het is altijd Tessa geweest, zelfs met de beste bedoelingen, die ervoor gezorgd heeft dat dit nooit eerder is gebeurd. Want wij hielden van Tessa. Maar dat was over.

-

Het was licht in de kamer. Lichter. Een sombere dag zou aanbreken. Ik stond met een handdoek om m’n middel in de haast lege kamer voor het grote raam in de woonkamer. Aan m’n voeten lag de grauwe stad die ik spoedig zou verlaten. Dit voelde als een afsluiting van hoofdstuk uit m’n leven. De enige vraag die ik nog niet durfde te beantwoorden, was de vraag of dit ook gelijk een nieuw begin kon zijn. Manon had even de tijd nodig, had ze gezegd. Daarna kwam ze achter me staan. Haar warme handen legde ze op m’n nu koude rug. Ze drukte haar wang tussen m’n schouders en knuffelde me even lieflijk en intiem.

,,Ik ga straks naar Tessa.’’ zei ze me dan alsof ze het niet kon geloven. ,,Wil je dat ik wat tegen haar zeg?’’ vroeg ze me stil. Ik ...

... wilde niet aan Tessa denken.

,,Dat ze de tering kan krijgen.’’ zei ik Manon dan ook. Maar dat meende ik niet, wat ze kon weten omdat ik er meteen om moest gniffelen. Ik kon Tessa niet heel veel kwalijk nemen. Was zij niet vreemd gedaan, dan waarschijnlijk ik wel. Het was gewoon zuur en plotseling. Ik had het nooit achter haar gezocht, eerder achter mij zelf. Maar het was gebeurd. In berusting stonden we daar even. Manon keek over m’n schouder mee naar buiten.

,,En nu?’’ vroeg ze nog wel.

,,Ik zou het echt niet weten.’’ zei ik haar eerlijk. Ik merkte ook wel op dat Manon zich hetzelfde afvroeg. Was dit het einde of een nieuw begin?

-

-

*

Het is voor mij echt de vraag of dit het einde is. Ik heb jarenlang met veel plezier geschreven aan talloze verhalen en wellicht is dit wel het eerste verhaal wat ook echt een proper einde heeft gekregen. Maar er zijn ook nog losse eindjes. Vervolgen op dit verhaal vullen mijn hoofd, maar of ik het nog kan, weet ik niet.

Ik durf te denken dat ik van ver ben gekomen. Ik heb het altijd als een leerproces gezien en tegelijkertijd schreef ik de problemen van me af. Dit leverde nooit veel reacties op, waar ik wel aan gewend was geraakt, maar toch merk ik dat ik steeds meer die behoefte heb naar feedback. Het is jammer dat de reacties uitblijven; Ik ben zelf de onzekere antiheld waar ik vaak over schrijf. En nu steeds vaker mijn verhalen worden gebruikt voor advertenties, twijfel ik over door gaan.

Ik doe het niet voor de ...