Sneeuw deel 2 - Sex Verhalen

Sneeuw deel 2

... terugdenk aan die auto die me de dag ervoor de pas afsneed en me mateloos irriteerde. Het verbaast me eigenlijk niet, Rob is iemand die gewend is te krijgen wat hij wil. Zijn knieval van gisteravond was dus misschien slechts een middel om me tóch in bed te krijgen, bedenk ik. Ik kijk even naar hem als ik naast hem zit. Een intrigerende man.

De weg is goed begaanbaar geworden, ’s nachts is er gestrooid en sneeuw geruimd. We schieten aardig op. We kletsen wat, luisteren naar muziek, mijn hand ligt comfortabel op zijn been. Hij legt zijn hand erbovenop, stuurt de mijne naar zijn kruis. Ik lach, knijp wat plagerig in de bobbel die duidelijk zichtbaar wordt. Met een ondeugende glimlach knoop ik zijn broek los en laat mijn hand erin zakken. Ik leun wat naar hem toe, en voor ik het weet heeft hij mijn veiligheidsriem losgeklikt, en voel ik zijn hand om mijn hoofd. Hij duwt mijn gezicht naar zijn kruis. Ik haal mijn arm uit de terugverende riem en wil protesteren. ‘Gevaarlijk!’ kan ik nog net uitbrengen. ‘Wees gerust, het is rustig op de weg, ...

... ik rij niet hard,’ zegt hij. ‘Je weet wat je moet doen’. Hij gaat wat verzitten zodat ik zijn broek omlaag kan laten zakken, en dan duwt hij opnieuw mijn hoofd in zijn schoot. Ik neem hem in mijn mond, zijn hand dwingend op mijn haar. Dieper en dieper verdwijnt hij in mijn mond, tot mijn lippen bijna zijn huid raken. Ik moet een reflex onderdrukken, en ik voel zijn greep iets verslappen. Ik neem een hap lucht, en laat hem nu vrijwillig weer net zo diep in mijn mond verdwijnen. Zachtjes laat ik mijn tanden langs zijn huid sch****n, heen en weer. Hij laat me steeds wat sneller heen en weer gaan, en met elke haal voel ik hem harder en heter worden. Tot hij het niet meer houdt, en een zoute smaak mijn mond vult. Ik lik de laatste druppels van hem af en geef hem een kus voor ik weer recht ga zitten. We lachen allebei.

Na een rit van een paar uur zijn we terug bij het hotel. ‘Hoeveel tijd heb je nog?’ vraag ik, als hij zijn motor uitzet. Hij kijkt even op zijn horloge. ‘Tijd genoeg.’ Met de armen om elkaar heen lopen we terug naar mijn kamer.