Korfbal 38... - Sex Verhalen

Korfbal 38...

... uit zouden komen, maar hier werkt het andersom. Dat is een goede les!”

Carlos lachte, schudde mijn hand en feliciteerde me. Daarna spreidde hij zijn armen om Iris een knuffel te geven en hij zei: “Dit was het meest bijzondere aanzoek wat ik meegemaakt heb. Sta me toe, dat ik hier in Panama jullie droomhuwelijk zal verzorgen?”

Iris keek geschrokken naar mij en ik knikte. Iris keek heel onzeker naar Carlos en ze zei: “Meen je dat echt dat je ons een huwelijk als uit mijn of onze dromen kan laten verzorgen? Waarom doe je dit?”

Carlos knikte en zei: “Zelfs dromen kunnen uitkomen. Dat zag je net bij Mark. Ik doe dit omdat jullie een heel goed voorbeeld voor mij zijn. De respectvolle manier waarop jullie met mensen omgaan en toch intens van elkaar en van het leven genieten. Dat is niet in geld uit te drukken.

Zeg maar hoe je het wilt hebben en wat er gedaan moet worden. Praat er met elkaar over en morgenochtend zal er een weddingplanner bij jullie zijn. Hij of zij krijgt carte blanche om voor jullie het mooiste droomhuwelijk te verzorgen wat jullie willen. Het enige wat misschien wat lastig zal worden is een bezoekje aan de sterren, maar volgens mij heeft Iris die zojuist ook al gezien”.

We lachten en we bedankten hem. Carlos zei: “Ik hoop dat ik ook een rol in de voltrekking mag krijgen, want jullie passie voor elkaar en voor anderen vind ik zo’n mooi voorbeeld, dat ik graag van jullie meest intieme moment getuige wil zijn”.

Iris kuste Carlos recht op zijn mond ...

... en zei: “Dat gaan we regelen, Carlos. Zeker weten!”

Ik schudde de hand van Carlos en ik voelde dat hij mij naar zich toe trok en tegelijkertijd wenkte hij het dienstertje dat ze de spuitbende van Iris op kon ruimen. Het was heel duidelijk wie hier de teugels in handen had!

Hij trok me snel en onopvallend mee en zei sissend op gedempte toon: “Waar ben je in De Amer mee bezig? Hoe krijg je het verzonnen om seksueel getinte themafeesten in een kerk of in een klooster te organiseren? Dat kan toch niet!?”

Carlos’ toon was echt boos en ik kon zijn kentering qua toon helemaal niet verklaren. Daarnaast was ik volkomen verrast door de inhoud van zijn boodschap, want ik dacht dat ik alles goed met zijn PA had geregeld.

Ik zei rustig, terwijl ik innerlijk heel onzeker geworden was: “Ik zie er geen problemen in. De kerk is inmiddels ontwijdt, het klooster is reeds als een hotel in gebruik en de Nederlanders zijn heel erg open minded.

Het kerkbestuur is helemaal op onze hand en de belangrijkste kerkbestuurder gaat er persoonlijk zakelijk ook flink op vooruit. Daarnaast heb ik de dame die contactpersoon van de gemeente is inmiddels vastgebonden gehad aan een kruis in de kerk en daar is een opname van. Verder zorgen we er voor dat alle faciliteiten die in het dorp en omgeving de laatste tijd verdwenen waren, weer terug kunnen komen. De leefbaarheid van het dorp zal ontzettend veel toenemen!”

Ik moest ademhalen en ik merkte op, dat het gezicht van Carlos een stuk minder boos ...