Besties - 1 - Sex Verhalen

Besties - 1

We rijden over de A76 van Aken in Duitsland in de richting van Heerlen. Voor deze dag heb ik een Renault Zoë gehuurd. Ze eentje met elektrische aandrijving. Eigenlijk een prima karretje. Het meeste geluid maken de banden op het ruwe asfalt. De eerste tien minuten, kwartier zeggen we weinig en kijken we naar buiten naar heuvelachtige landschap. Maureen gaat af en toe anders zitten. Ze voelt zich een beetje ongemakkelijk en het is duidelijk dat het niet de beste keuze was om vandaag een spijkerbroek aan te trekken. Met een, wat niet anders dan ‘onnozele’, grijns te noemen is, rijden we verder over de snelweg verder in de richting van Sittard. Tegelijkertijd draaien onze hoofden naar elkaar toe en kijken we elkaar aan. Ondanks het ongemak glimlacht Maureen naar me. ‘doet het zeer?’ vraag ik. Maureen haalt haar schouders op knikt; ‘een beetje. Mijn kont schrijnt een beetje. De rest valt wel mee.’ Ze kijkt me met haar prachtige bruine ogen aan. Een grote lach breekt door ‘en hoe is het dan met jou?’ ze kijkt me verwachtingsvol aan. Ik knik en trek aan de voorkant van mijn sportbroek ‘het schrijnt.’ Maureen schatert het uit. Het is natuurlijk ook wel grappig deze gedeelde ervaring en ik lach met haar mee.

Ik focus me weer op de weg. Het blijft weer even stil. ‘hoe was het voor jou?’ ik haal mijn schouders op. ‘pijnlijk. Maar het ging allemaal behoorlijk snel. Ik had gedacht dat het veel langer zou duren.’ Maureen knikt. Ik geef richting aan om van rijbaan te veranderen. Het is ...

... vrij druk en moet me concentreren om de juiste afslag te nemen en uit mijn ooghoeken zie ik dat Maureen naar me kijkt. ‘ik wil naar jouw huis, ik wil weten hoe je woont.’ Vóór ik kan antwoorden gaat ze verder; ‘vandaag zou je alles doen wat ik van je vraag….. ik ben nog nooit bij jou thuis geweest.’ Ze heeft gelijk, maar ze kan niet weten dat ik al van plan was om haar vandaag mee te nemen. Ik knik alleen maar. We rijden door en ik neem afslag 46 van de A2. Als ik links afsla zie ik vanuit mijn ooghoek dat Maureen haar wenkbrauw optrekt. Ik kijk opzij. ‘Moet je hier niet naar rechts?’ vraagt ze. Ik schud met mijn hoofd ‘nog tien minuutjes.’ Als we het Julianakanaal zijn overgestoken rijden we door en na twee minuten steken we de Maas over. Hier wordt de rivier overigens vaker als Grensmaas aangeduid. Maureen kijkt niet begrijpend naar mij; ‘nou word ik echt nieuwsgierig’ mompelt ze. Direct na de grens sla ik linksaf en volg de Maas in zuidelijke richting. Na drie kilometer sla ik linksaf en rijdt omlaag naar het appartementencomplex. Met mijn duimafdruk open ik de parkeergarage en we rijden naar binnen. Er staan maar een paar auto’s, twee Audi’s een BMW en een Bentley, allemaal met Belgische nummerplaten. Maureen zegt niks en kijkt om haar heen. Met mijn duim roep ik de lift naar beneden, we stappen in en met dezelfde afdruk stuur ik de lift naar de bovenste verdieping. Via de brons gekleurde spiegel kijkt ze me aan; ‘zijn jullie verhuisd?’ vraagt ze zachtjes terwijl de lift ...