Wat Begon Als Afscheid - 1 - Sex Verhalen

Wat Begon Als Afscheid - 1

Vanaf het moment dat ik mijn ontslag had aangekondigd, had ik nooit verwacht dat we in de situatie zouden belanden waar we nu in zitten. Wat waren we hier nog onschuldig he, Meester.

De wekker gaat. Slaperig open ik mijn ogen en druk nog een keer op de snooze knop. Ik heb nog even geen zin om op te staan vandaag. Buiten regent het en het is koud op de slaapkamer.

De volgende wekker. Ik rek me uit, wrijf in mijn ogen en maak me klaar om op te staan.

De voornaamste reden dat ik moeite met opstaan heb vandaag, is omdat ik vandaag mijn ontslag ga indienen. Ik heb een ontzettend leuke, nieuwe baan gevonden, maar het afscheid neem ik wel met pijn in mijn hart. Ik weet dat ik de collega’s die ik hier heb nooit meer terug ga krijgen. Terwijl ik mijn tanden poets kijk ik mezelf aan in de spiegel en bereid ik in mijn hoofd het gesprek voor.

Voor ieder ander start de werkdag zoals gebruikelijk. Hier en daar een praatje, koffie en aan de gang. Om 10 uur heb ik het gesprek ingepland. Het lijkt wel een eeuwigheid te duren voor het zover is.

Mijn agenda herinnert me eraan dat het tijd is om te gaan. Met mijn ontslagbrief in mijn hand loop ik het kantoor binnen en sluit de deur. Ik heb besloten om het nieuws meteen op tafel te gooien, zodat het eruit is. Ik voel meteen een last van mijn schouders vallen en ontspan voor het eerst die dag. Mijn manager reageert er gelukkig goed op. Tegen de tijd dat ik haar kantoor weer verlaat, hebben we een fijn gesprek achter de rug en ben ...

... ik blij met hoe alles gelopen is. Ze heeft me wel gevraagd om nog even te wachten met het nieuws aan iedereen te vertellen. Dat vind ik jammer, maar respecteer ik. Al heb ik wel een aantal collega’s die ik meteen in vertrouwen wil nemen.

Jij bent er één van. De laatste maanden hebben we zo intensief aan een project samengewerkt en het ziet ernaar uit dat ik een groot deel van mijn werkzaamheden aan je ga overdragen. Ik wacht dus liever niet om het jou te vertellen, want de nodige ups en downs, daar zijn we samen al doorheen gekomen. Ik besluit om je niet meteen te bellen, maar om je ’s middags in te lichten, zodat het bij mijn manager geen argwaan wekt.

Na de lunch kom ik je tegen in de gang. Je lacht, zoals bijna altijd. Ik besluit meteen aan je te vragen of je mee wilt lopen naar mijn kantoor. We hebben wel vaker besprekingen met de deur dicht, dus je gaat er waarschijnlijk van uit dat het gewoon iets werkgerelateerds is. En ergens is dat ook zo natuurlijk.

Ik doe de deur achter me dicht en besluit om maar voor dezelfde aanpak te kiezen als bij mijn manager vanochtend. Je ogen worden groot. Dit zag je niet aankomen, maar je reactie is lief: je bent blij voor me dat ik een nieuwe uitdaging heb gevonden, maar je gaat me wel missen. Ik kan niet anders zeggen dan dat dat geheel wederzijds is. Maar hey, met nog een maand te gaan hebben we nog ruim de tijd om ons voor te bereiden op mijn afscheid. Na een knuffel en een kus op mijn wang loop je weer terug naar je werkplek ...