Astra - Sex Verhalen

Astra

Lex bekeek zijn vriend Mark nog eens wat zorgvuldiger en zag dat hij ergens over liep te tobben. Normaal was hij best spraakzaam, maar deze keer zat hij een beetje bedrukt naar zijn pilsje te staren en gaf af en toe afwezig antwoord.

Ze hadden zoals gewoonlijk op vrijdagmiddag na het werk afgesproken in een gezellige kroeg in het centrum van de stad.

“Wat is er met jou aan de hand?” vroeg Lex en keek hem bezorgd aan. “Je zou toch weer eens een lekker wijf moeten versieren, dat zal je direct een beter humeur bezorgen”.

“Jij altijd met je lekkere wijven. Alsof je niet weet dat ik er na Monique volledig een punt achter heb gezet” antwoordde Mark chagrijnig en nam nog maar eens een flinke slok van zijn biertje. “Wat is er dan aan de hand?” vroeg Lex door. “Baan kwijt? Burn out?”

“Zoiets” bromde Mark. “Lex, ik denk dat ik een beetje doordraai en als ik het je vertel zul je me niet geloven. Het is volkomen idioot!” “Nou, steek maar van wal” antwoordde Lex nieuwsgierig geworden. “Daarna kan ik wel beoordelen of het idioot is of niet”.

“Ik heb vannacht iets heel raars meegemaakt en ik zal wel rijp zijn voor een psychiater, vrees ik” vertelde Mark. “Ik heb bezoek gehad van een wezentje en ze heet Astra. Ze vertelde me dat die naam afkomstig is uit het Grieks en het betekent 'ster"”.

“Hoezo wezentje” zei Lex verwonderd en begon inderdaad een beetje aan het verstand van zijn vriend te twijfelen.

“Ja” antwoordde Mark geïrriteerd. “Weet ik het verder. Ik heb zoiets ...

... ook nog nooit eerder meegemaakt. Een wezentje, ja! Die voorkomen in sprookjes. Ik weet niet wat voor een soort wezentje. Een elfje, een feetje of een engeltje? Ik zei je toch al dat ik gek aan het worden ben. Ze was maar heel klein: iets van 25 cm, maar bloedmooi. Ze vertelde me dat de manier waarop ik met vrouwen omga niet goed is en dat ze me daarmee kwam helpen. Iedere keer als ik iets aardigs voor een vrouw uit mijn omgeving doe komt ze terug en wordt dan een stukje groter. Ze vertelde me dat ze de grootte van een normale vrouw kon bereiken en dan kreeg ik de ultieme beloning”.

Lex begon keihard te lachen in de veronderstelling dat Mark maar wat zei om niet te hoeven vertellen wat er echt met hem aan de hand was. “Ik zei toch al dat je me niet zou geloven? Maar….. ik mocht een foto van haar maken”. Mark haalde zijn mobiel te voorschijn en even later keek Lex ongelovig naar een schitterend en inderdaad heel klein wezentje.

Ze had een prachtig wit jurkje aan bezaaid met schitterende sterretjes. Ze had een heel fijn gezichtje, mooi glanzend lang zwart haar en ze had twee prachtige vleugeltjes die nog het meest op heel teer doorzichtig glas leken.

“En nu?” vroeg Lex. “Wat ben je nu van plan? Ga je haar raad opvolgen?” “Dat heb ik al gedaan” antwoordde Mark en keek Lex een beetje schaapachtig aan. “Ik wil nu weten hoe het verder gaat en heb vandaag Marloes met een computerprogramma geholpen, waar ze normaal een puinhoop van maakt. Ik moet zeggen dat ze me zeer dankbaar ...