Voetjes op de grond (7a) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (7a)

7)

“Opstaan, schone slaapster!”

Vaag drong het tot me door dat het niet de gebruikelijke woorden waren die mijn moeder in de mond nam als ze me kwam wekken. De warme, vochtige kus op mijn wang paste al helemaal niet in dat plaatje. Nog half slaperig rekte ik me uit en toen ik de ogen opende keek ik in het lachende gezicht van Suzanne.

“Goed geslapen, schat?” vroeg ze.

“Ja, heerlijk… Hoe laat is het?”

“Kwart voor twee.”

“Oh jee!” Ik was meteen weer helemaal bij de les. “Wat een zonde van de verloren tijd, zeg. Kom maar snel in mijn armen.”

“Geen sprake van!” reageerde Suzanne ferm. “Jij gaat eerst onder de douche om die vieze geurtjes van je lijf te spoelen. Je stinkt een uur in de wind naar opgedroogde seks. Ondertussen leg ik een proper laken en maak ik snel iets te eten. In de badkamer hangt al een duster voor je klaar. Binnen tien minuten verwacht ik je beneden, is dat duidelijk?”

Dat was het zeker. Toch vormde de manier waarop ze zich door mij liet omarmen en ze me teder terugkuste een schril contrast met de strenge ondertoon in haar woorden. Nu pas viel het me op dat Suzanne al een bezoekje aan de badkamer had gebracht. Ze droeg een korte kamerjas, haar haren geurden naar lavendel en mijn reukzin registreerde een bescheiden vleugje “Gloria Vanderbilt”.

Vrij snel maakte Suzanne een einde aan onze zoen. “Vooruit, naar de badkamer jij! Seks maakt mij altijd hongerig en zodra jij beneden bent, kunnen we eten.

Het voelde heerlijk aan om onder de ...

... warme douchestraal alle kleverigheid van mijn lichaam te soppen met het washandje, de shampoo en de douchecrème van mijn grote liefde. Op een of andere manier waren het details die er op dat moment wel degelijk toe deden en die me lieten besluiten om niet de netjes opgevouwen bandhanddoek te gebruiken die ze voor me had klaargelegd, maar wel het deels vochtige exemplaar dat over de verwarming hing en waar Suzanne zich enkele minuten eerder mee had afgedroogd. Misschien dat het wat belachelijk overkomt, maar al die kleine dingen samen bezorgden me zo’n sterk gevoel van verbondenheid met mijn liefste, dat ik op wolkjes leek te lopen.

Een wolk waar ik meteen weer afdonderde toen ik bij de dubbele wastafel kwam om voor de spiegel mijn haren te borstelen. De rechterkant van de wastafel werd helemaal ingenomen door onmiskenbaar vrouwelijke toiletspullen, maar de scheerborstel, het scheerschuim, de aftershave en de ‘Axe-Exotic for man’ aan de linkerkant zetten me direct weer met beide voeten op de grond.

Ik was niet meer dan een passant in Suzannes leven. Hoezeer ik er ook van overtuigd was dat ze oprechte gevoelens voor me had, toch zou er na vandaag voor mij geen plaats meer zijn in haar leven. Uiteraard was ze daarin altijd eerlijk geweest, maar het weemoedige gevoel wat me overviel droeg ik ongewild met me mee toen ik de trap afdaalde en de woonkamer binnenkwam, waar Suzanne aan de eetkamertafel op me zat te wachten.

Een opmerkzame vrouw als Suzanne viel het meteen op ...