Negen Dagen Tot... - Sex Verhalen

Negen Dagen Tot...

... voor haar beschermd. Zo niet, dan heeft ze alsnog verloren en gloort er weer wat hoop voor de mensheid.’

‘Maar ik begrijp er niets van.’

‘Het is simpel. Zolang er liefde is, kan het Duister niet winnen. Dus ik moest ervoor zorgen, dat jij, met al je goedheid in je, de perfecte liefde kon vinden. Iemand die bij je past, als de perfecte handschoen. Iemand die je vertrouwt, je liefde kan schenken, en dat ook terug aan je kan geven. En zolang jullie bij elkaar zijn, dan kan het Duister niet winnen. En dat is alles, maar ook het belangrijkste wat er is!’

Sally en ik kijken elkaar verbaasd aan. De oude vrouw glimlacht slechts. Ze pakt mijn hand en legt de hand van Sally in de mijne. We kijken elkaar in elkaars ogen, waarop de wereld om ons heen vervaagt. En dan zijn we weer terug in de hotelkamer en staan langs het bed. Ik heb nog steeds Sally’s hand vast, zoals de heks haar hand in mijn hand heeft gelegd.

Verbaasd en verdwaasd kijken we elkaar aan. Terwijl ze me aankijkt, zegt Sally: ‘Was dat zojuist echt? Dat huisje en die heks?’

‘Dus jij hebt dat ook gezien?’

‘Ja, ik weet niet wat ik moet zeggen!’

‘Ik ook niet, maar het was wel erg vreemd, maar vreemd genoeg geeft het me nu wel veel rust.’

‘Dat kan ik me voorstellen!’

Dan moet Sally lachen. ‘Maar wat was ze lelijk! Mijn hemel! Ik heb nog nooit zo’n lelijke vrouw gezien!’

Ik moet ook lachen. Sally zegt dan: ‘Ik kan me best voorstellen, dat je als kleine jongen bang voor haar was! Ik zou in mijn ...

... broek gepist hebben, als ik haar zag!’

‘Toch was ze altijd wel aardig, als ik haar van mijn moeder een deel van de perenoogst van onze perenbomen in de tuin moest brengen. En ik moest haar ook een deel van de pruimen brengen. Dan was ze eigenlijk helemaal niet zo eng, maar heel vriendelijk. Maar als je dan per ongeluk de dag erna over haar gedeelte van haar tuin durfde te lopen, dan schold ze je weer verrot.’

‘Misschien was ze wel een echte heks, Jack. Maar ik denk, dat ze je op een of andere manier wel mocht. Maar ik stond ervan te kijken, dat ze mijn naam kende!’

En dan opeens valt voor ons allebei het kwartje… De oude vrouw moet Sally voor me hebben uitgekozen als de perfecte vrouw voor mij!

Tegelijkertijd beginnen we te praten. ‘Ze moet…’

We lachen allebei. Sally zegt dan: ‘Zeg jij het maar eerst, Jack!’

Ik glimlach. ‘Ik wilde zeggen, dat mevrouw Hafelmans, zo heet ze in het echt. Wietske Hafelmans om precies te zijn, al geweten moet hebben, dat ik jou op latere leeftijd zou ontmoeten. En die bezwering, die ze heeft uitgesproken, moet ervoor gezorgd hebben, dat we allebei niet op een ander verliefd konden worden.’

Sally lacht. ‘Dat wilde ik juist ook zeggen, Jack! Dat kan niet anders! Maar heette ze Wietske Hafelmans?’

Ik knik. ‘Ja, dat was haar naam. Ik dacht nooit, dat ik die naam zonder problemen nog ooit kon uitspreken. Maar nu is me opeens alles duidelijk! Wat ze gedaan heeft, was niet om me iets aan te doen, maar om me te beschermen! Opdat ik jou ...