Mini - 113 - Sex Verhalen

Mini - 113

De volgende ochtend reden we met gemengde gevoelens richting Gorinchem. De grote vraag was: hoe is het met Fred? En voor mij was er een tweede, minder belangrijke vraag: hoe gaat onze nieuwe KAM-coördinator zich gedragen? Want die had ik, na de confrontatie met Angelique, niet meer gezien.

De tweede vraag werd in de koffiehoek snel opgelost. We stonden koffie te drinken en het weekend te bespreken met een paar mensen, waaronder Angelique en Henry. Even later kwam Bas binnen en zei, alsof er niets gebeurd was: “Goedemorgen collega’s! Een goed weekend gehad?” Zowel Angelique als Henry draaiden hem demonstratief de rug toe en zeiden niets terug. Het gebaar was overduidelijk en Joline keek héél even peilend naar Angelique. Maar die deed alsof haar neus bloedde.

Na een paar seconden kwamen er anderen binnen en ging de conversatie door, maar de boodschap was overgekomen: Bas tapte zijn koffie en ging gehaast naar zijn kantoor. Joline’s ogen seinden: ‘Wat is er hier aan de hand?’ maar ik reageerde niet. Angelique moest het haar maar vertellen. Als ze dat wilde.

Een minuut later arriveerde Fred. Zijn grommende lach konden we al horen toen hij nog buiten liep; hij was met Gonnie en Marion aan het dollen. Toen ze de deur binnenkwamen hoorden we hem nog net zeggen: “Hé juffie, als jij zo doorgaat, ga je vanmiddag weer het dak op! Ben je helemaal…” Met een big smile kwamen ze binnen en Angelique zei gevat: “Als jullie toch het dak opgaan, pak dan meteen dat glazenwassers-ding ...

... en doe de ramen van de receptie even aan de buitenkant… Het ziet er niet uit!” Gonnie keek haar lachend aan. “An, die ramen zitten op de begane grond… Daar kun je zelf toch bij?” De reactie van Angelique was een droog: “Ja… Met m’n één meter twee en vijftig zeker.” Fred legde een hand op Angelique’s schouder. “Als ik je nou eens ga dragen… Dan kun je prima tot bovenaan komen en de ramen van de receptie schoonmaken, kleintje.” “Fred, dan weet ik één ding zeker: jij wordt kletsnat en die ramen niet schoon!” Hij grinnikte ontspannen en liep naar de koffiemachine. “Zo… Eerst een bakje espresso voordat we gaan kijken welke kloothommels er nu weer geprobeerd hebben om ons mooie netwerk te vernaggelen…” Hij draaide zich om en keek me recht aan. “Goedemorgen, Kees. Jij ook hier? En je kon zo goed leren…” Hij oogde ontspannen. “Goeiemorgen Fred. Lekker geslapen?” Hij knikte. “Als een blok. Vanaf negen uur gisteravond tot vanmorgen half zes. Ik zal het wel nodig gehad hebben… Ik kom straks wel even bij je buurten, makker.”

Na nog wat geklets verdween iedereen naar zijn of haar werkplek. Alleen Joline niet; die liep mij achterna, en sloot de deur achter zich. “Kees… Was was dat met Bas zojuist? Is er iets wat ik niet weet? Hij werd door An en Henry demonstratief straal genegeerd. En dat zijn we hier niet gewend!” Ik keek haar aan. “Lieve schat, dat moeten Henry of Angelique je maar vertellen. Het gaat tussen hen en Bas. Ik heb daar slechts een bijrolletje in gespeeld…” Ze keek me ...