Mini - 50 - Sex Verhalen

Mini - 50

Vrijdagochtend, 05:30U.

Wekkergeluiden. Ik draaide me om, kwam overeind en legde het ding het zwijgen op. “Hoi schat, we m…” Ik praatte tegen de muren, want Joline lag niet naast me. Ik liep de badkamer in. Geen Joline. Daarna wilde ik de kamer in lopen, maar realiseerde me net op tijd dat we logé hadden. Oké, broek aan, T-shirt en dan de kamer in.

Tot mijn stomme verbazing stonden Joline en Angelique samen in de keuken. De geur van verse koffie bereikte mijn neus, evenals die van gebakken ei. “Morgen dames… Wat een activiteit hier op de vroege ochtend!” Ik gaf Joline een zoen. “Goedemorgen Kees. Ja we waren allebei vroeg wakker en dachten jou te verrassen met een ontbijtje op bed”, grinnikte Joline. “Samen?” Ik trok mijn wenkbrauwen op. Beiden liepen ze nog in pyjama. “In your wildest dreams, Mr. Jonkman, two lovely ladies on your bed. Niks ervan. Joline zou jou je ontbijtje op bed brengen en ik zou het hier opeten. Maar ook jij goeie morgen Kees.” Angelique lachte me uit. “Zooo… Eten, daarna aankleden.”

Ik keek beide dames aan. “Ik ben uiterst tevreden met deze rolverdeling. Maar ik zal de wacht wel over de broodrooster houden, ook niet onbelangrijk op dit tijdstip.” Ik ging zitten met de dames tegenover me. “Wat denken jullie vandaag te gaan doen, op deze zo feestelijke dag?” Ik keek van de één naar de ander. “Ik denk dat deze dames vandaag een grote schaal met lekkere dingen laten aanrukken en die op de desk zetten. Een briefje erbij met de tekst: ‘Geniet van ...

... ons, deze laatste dag!’ en vervolgens kijken wat er gaat gebeuren.”

Joline keek ondeugend maar Angelique schudde haar hoofd. “Mooi niet, toekomstige cheffin van me. Ik weet een aantal heren die dat op uiterst dubbelzinnige wijze kúnnen en dus ook zúllen opvatten. Als jij die tekst op de desk gaat zetten, ben ik de hele dag onvindbaar.” Joline keek me aan. “Wat flauw… Wil ik eens een keer in de spotlights staan, gaat m’n lieve collega obstinaat worden. Kees, zeg er wat van!”

“Ik vind dat Angelique groot gelijk heeft. De enige die van jou mag genieten ben ik; de enige die van haar mag genieten… mag ze lekker zelf bepalen. Je moet de kat niet op het spek binden.” Joline trok een gezicht. “Hmmm…. Wellicht hebben jullie gelijk. Maar die schaal met hapjes komt er!” “Goed”, zei ik, “geen briefje, wel hapjes. Prima. Moeten we die nog halen?” Joline schudde haar hoofd. “Wij receptionistes hebben een innige band met de beste bakker van Gorinchem en verre omstreken; één telefoontje en het spul wordt gebracht.”

Angelique keek haar aan. “Ehh… Joline, we delen de kosten wel hé?” Joline knikte. “Ja. Jij ¼ en ik de rest.” Angelique begon te protesteren, maar Joline legde haar het zwijgen op. “Luister, An: Jij bent bezig met je studie. Kost veel geld. Je bent nét begonnen om fatsoenlijk te verdienen. Je hebt een moeder thuis zitten die zich veel ontzegt heeft voor jou. Kees en ik hebben nu al samen een riant inkomen, en dat wordt straks alleen maar meer. Als we sam-sam zouden doen, zou ...