Mini - 84 - Sex Verhalen

Mini - 84

De volgende ochtend begon met Joline’s favoriete ochtendsport: een halfuurtje zwemmen. Ondanks mijn protesten nog vóór de koffie. “Niet zeuren Kees; eerst sporten, dan pas eten.” Terwijl ze haar bikini aantrok, keek ze me spottend aan toen ik mopperde over het ‘strenge regime van commandant Backoffice’.

“Vriendje van me: ik heb uit betrouwbare bron gehoord dat jij op je missie in Afghanistan je groep óók in alle vroegte afbeulde met een rondje Kamp Holland. Vóór het ontbijt. Dus: stop met miepen en trek je zwembroek aan.”

Ik trok haar aan een bikinibandje naar me toe. “Lieve schat: Afghanistan had zo z’n nadelen, maar één ding stelde ik bijzonder op prijs: er was daar geen zwembad.” Ik trok haar tegen me aan. “Maar helaas ook geen zeemeerminnen zoals jij…” Ik kuste haar en streelde haar billen. “Kees! Láát dat! Laat me los en trek je zwembroek aan, anders kun je een oplawieper krijgen!” Ik hield mijn handen beschermend voor mijn oren. “Olala… La kenau Hollandais…” Ze bromde. “Schiet nou maar op, straks is het water koud!”

Kortom: even later trokken we weer een halfuurtje braaf onze baantjes. De rest van de campinggasten lieten zich niet zien. Nou ja, het was dan ook half acht ’s morgens. Na de douche en het ontbijt bogen we ons over de kaart. We besloten dat de volgende stop Caen was. “Eerst de stad een beetje verkennen en misschien wat shoppen.” Joline keek ondeugend. “Morgen naar het grote museum daar. Daar kunnen ook tips opdoen voor mooie of interessante ...

... plekken.” Ik knikte. “Goed plan. Zo ver is het niet; vanmiddag tijd genoeg om wat boodschapjes te doen en de stad te bekijken.” “Sowieso wil ik Le Chateau de Caen bekijken, Kees. De kasteeltuin schijnt de moeite waarde te zijn.” Ik keek op m’n mobiel. “Dat komt goed uit, schat, want daar is een grote parkeerplaats vlakbij. Dan zetten we daar de camper neer. En na het kasteel gaan we de stad in.”

Even later vertrokken we. Joline reed en ik had dus even de tijd om een list te verzinnen om haar een tijdje alleen te laten. Want Caen zou de plaats worden waar ik de grootste kans om een mooie ketting te kopen. Een krap uurtje later reden we Caen in. Ik bood aan om het stuur over te nemen, maar Joline weigerde. “Als jij mijn tweede paar ogen bent Kees, loods ik deze bak wel door de stad hoor.” Het tweede paar ogen was hard nodig; het verkeersgedrag was weliswaar iets minder lomp dan in Parijs, maar het was druk. En met name fietsers hadden de gewoonte om op de meest onverwachte momenten rare fratsen uit te halen. Kortom: ook de bijrijder moest aan het werk. Met een paar keren claxonneren maar zonder schade zette Joline de camper op de parkeerplaats bij het kasteel.

“Zo. En nu wil ik een grote bak koffie en een enorm compliment voor mijn rijstijl. Beiden van mijn geliefde.” Ze keek verwachtingsvol en ik boog me naar haar toe en zei: “Je bent een uiterst bekwaam chauffeur met dit bakbeest, liefje van me. Wil je koffie?” Ik gaf haar een zoen en toen we elkaar loslieten zei ze spottend: ...