Arno's massage - Sex Verhalen

Arno's massage

In mijn jeugd reed ik paard bij een manege in Valburg.

Ik was in die tijd 16 jaar, slank, witblond met blauwe ogen en een jongen die nog erg weinig ervaring had met sex en ook niet goed wist hoe die daar over moest beginnen.

Wel interesseerde ik me voor zowel jongens als meisjes, maar vooral met de laatste wilde het helaas nog niet opschieten.

Mijn eerste ervaring was voor mij ook meteen een hele heftige eerste keer.

Het was tijdens een buitenrit dat mijn paard heftig schrok van een rakelings passerende auto en op hol sloeg, dit gebeurde zo onverwacht dat ik mijn evenwicht niet wist te houden en hard ten val kwam op mijn heup.

Gelukkig hield ik alles, behalve mijn ego, heel door die val en kon ik enige tijd later weer op mijn paard klimmen om de rit terug naar de manege te maken.

Daar aangekomen liet ik me bezweet uit het zadel glijden en begon met de singel lost te halen om Rody af te zadelen en te roskammen.

Toen ik, als een van de laatste, klaar was pakte ik het zadel weer op om weg te brengen.

Het lopen ging me echter niet zo soepel meer af door de spierpijn in mijn linker heup, ik liep wat mank met het zadel naar de zadelkamer en zag Arno naar me kijken.

Arno was een van de rijinstructeurs van de manege en ergens rond de 23 jaar oud, licht blond en met krullende haren en een slank, strak lichaam.

Hij was gekleed in een spijkerbroek en een blouse die daar los overheen hing.

Hij was vriendelijk, glimlachte veel naar me maar zei nooit heel ...

... veel .

Wel mocht ik hem vaak helpen met karweitjes rond de manege na het rijden.

Arno zag dat ik wat moeilijk liep en hij vroeg me wat er aan de hand was. Ik vertelde hem van de val en dat ik nu spierpijn had als gevolg van.

Ik wees hem naar mijn linker heup ter hoogte van mijn bil waar zich duidelijk een groene grasvlek aftekende.

Arno lachte naar me en zei dat ik daar wel meer last van ging krijgen als er niks aangedaan zou worden, hij pakte het zadel over van me en zei: ga maar naar de hooizolder hierboven, ik pak wel wat tijgerbalsem om je weer soepel te krijgen.

Hoewel ik hem zei dat dit niet nodig was hield hij voet bij stuk: “ga maar vast, ik ben zo bij je”.

Iets vreemd vond ik het wel want de hooizolder boven de stallen was eigenlijk verboden terrein voor ons.

We gingen er natuurlijk vaak genoeg stiekem toch heen, maar officieel mocht dit niet omdat dit te gevaarlijk zou zijn.

Ik klom via de staldeur omhoog tot op de stal en pakte daar de ladder naar de hooizolder.

Boven was het bloedheet door de zon die op het golfplaten dak stond en de geur van hooi en stro drong mijn neus binnen.

Een tijdje stond ik ongemakkelijk te wachten op Arno, niet goed wetende hoe mijzelf een houding te geven.

Net toen ik me om wilde draaien om weg te gaan hoorde ik iemand via de staldeur omhoog klimmen.

Al snel zag ik Arno de ladder op komen met een zachte deken en een dik kussen.

Arno was heel vrolijk en begon meteen te praten: Zo Patrick, ik zal die ...