Extreme opvang - Sex Verhalen

Extreme opvang

"Maria word je wakker? De Meester heeft nu tijd voor je.“

Het meisje keek de vrouw die haar wakker maakte vreemd aan. Het was twee uur s’nachts.

Ze vond het wel een vreemde tijd om gewekt te worden voor een onderhoud met een hulpverlener, aan de andere kant was het ook weer niet zo heel erg vreemd. Het was zo een onwerkelijke wereld waar ze in terecht was gekomen. Ze had onderdak gekregen in deze vage instelling en het dankbaar geaccepteerd. Buiten vroor het dat het kraakte en toen ze haar aanspraken, zat ze in elkaar gedoken in een portiek een beetje uit de wind. Maria was al een tijdje dakloos wegens omstandigheden.

Ze was hier nu al een paar dagen, en had het hier goed naar haar zin, ondanks de vreemde gebruiken die er waren. Er was niemand die tegen haar sprak, De kamer waar ze in zat, was leeg en leek wel een beetje op een cel. Er was een bed, een toilet, en een douche. Het enigste wat niet ontbrak was hetuitgebreide eten en drinken wat ze kreeg, en natuurlijk de warmte. Ze had haar kleding in moeten leveren en droeg een witte lange jurk.

De vrouw die tegen haar ophaalde vertelde haar, dat na het consult met de Meester alles wat beter zou gaan.

Als alles goed ging kreeg ze mischien wel een betere kamer die wat luxer was. Sara was lief voor haar. Hoewel... De vrouw kon ook bijna niet van haar afblijven.

Als ze bij haar in het kamertje kwam en met haar sprak probeerde ze haar aan te raken op plaatsen waar een vreemde normaal gesproken niet aan zat.

Ze ...

... probeerde onopvallend haar borsten of haar billen aan te raken, wat Maria afweerde.

Ze had het niet zo met vrouwen, trouwens ook niet met mannen. In het verleden had ze daar een paar vervelende ervaringen mee gehad. Het leven op straat was hard. En om te overleven had ze haar lichaam enkele keren moeten verkopen om in leven te blijven.

“Kom je? De Meester houd niet van wachten Maria,“ zei Sara.

“Ja ja, rustig maar. Ik kom al!“ zei Maria. “Ik had net een mooie droom.“ Ze keek Sara duf aan en zag dat ze nu hele andere kleren droeg als ze dat overdag deed. Ook zij droeg een lange witte jurk met een zwarte zware ketting rond haar nek waar een medallion aan hing met een vreemd symbool dat ze nog nooit gezien had.

Ze liepen door het gebouw naar beneden en Sara opende een deur. “Een waarschuwing vooraf Maria. Spreek altijd met twee woorden, en wat er ook gebeurt, blijf beleefd.“

Ze duwde Maria de slecht verlichte ruimte binnen, er stond een ruwe houten stoel waar ze op moest gaan zitten. De vrouw klikte met een handige beweging haar enkels vast aan de stoel met een paar boeien. Met een paar andere maakte ze haar polsen vast aan de armleuningen van de stoel.

"Dit is voor je eigen veiligheid meisje!“ Nu kon ze geen kant meer op. Maria wilde protesteren, want ze begreep er niks van. Haar hart klopte in haar keel. Dit was wel een heel erg vreemde situatie waar ze zich nu in bevond.

Ze zag voor de rest helemaal niets om zich heen en het was doodstil in de kamer. Sara ...