Betrapt Door Mijn... - Sex Verhalen

Betrapt Door Mijn...

“Nou daar weet ik niets van, misschien bent U het vergeten om het me te zeggen” na ons gesprek van gisteren.

“Trouwens heeft het wat te maken met het bezoek wat vanavond komt?” vroeg ik geniepig.

Nu kreeg mij Vader een rood hoofd en zei: “ja, dat klopt ik wil alles tip top hebben als Jenny komt”.

Dat begrijp ik volkomen Pa, na het ontbijt nam ik mijn schooltas en sporttas en liep naar de achterdeur.

Bij de deur zei ik met een blos op mijn gezicht “o, ja Pa, ik weet niet of Jenny de was controleert, maar ik zou dan wel zorgen dat de wasmand leeg is ik heb namelijk een ongelukje gehad vennacht”.

Pa keek me verwonderd aan.

Maar voordat hij wat kon vragen was ik al weg.

Op mijn Fiets reed ik naar school, maar onderweg daar heen was ik met mijn gedachte niet bij het verkeer maar meer bij Jos en wat er vannacht was gebeurt bij mij.

Ook de droom van Mark zat nog in mijn hoofd, waarom keek ik steeds naar zijn benen en vooral in zijn broekje.

Oké, het is natuurlijk interessant om je vriend zo te zie, ik wist dat hij zijn haren verwijderde in verband met zijn wielrennen.

Hij heeft eens een leesbeurt gehad over wielrennen, en daarin vertelde hij dat de meeste van hun de haren verwijderden.

Alle beetjes zouden baten, vandaar dat ook hij zijn haar op benen en armen verwijderde.

Maar gisteren op het veld bij de tuinder, had ik toch duidelijk gezien dat ook zijn schaamhaar weg waren.

Of was dat enkel mijn wens geweest en zag ik ze daarom ...

... niet?

Het viel me nu pas op dat hij altijd bij het douchen in het uiterste hoekje ging staan, was dat de reden daarvoor?

Ik schrok wakker uit mijn gedachten door het luid toeteren van een auto, van schrik trok ik mijn stuur om (helaas de verkeerde kant op).

Een aanrijding was niet meer te vermijden, ik vloog over de motorkap van de Audi.

Enkele meters verderop belande ik ( gelukkig) in een weiland, de automobiliste kwam lijkwit naar me toe en vroeg of alles goed was met me.

Ik zei: “ja, ik heb mijn eerste vliegles heelhuids afgesloten”.

We moesten beide lachen over mijn opmerking.

Toen ik terug bij mijn fiets kwam zag ik dat ik daar geen meter meer mee kon afleggen.

Ze vroeg waar ik heen moest, ik vertelde haar dat ik naar de St.Josefschool moest.

Gelukkig bleek ze een lerares van onze school te zijn, ze bood me een lift aan waar ik dankbaar gebruik van maakte.

Mijn fiets ( of wat er nog van over was) lieten we langs de weg liggen, ze zei: “die nemen we na schooltijd wel mee”.

Gelukkig had haar auto bijna geen schade, onderweg naar school vroeg ze me wat er in godsnaam met me was.

Ik keek haar verlegen aan en durfde niets te zeggen.

Totdat ze me zei: “je kunt mij alles zeggen, als onderwijzer heb ik net als artsen een soort zwijgplicht.

Aarzelend vertelde ik haar, met een brok in mijn keel dat ik met mijn gedachte in de knoop

lag.

“Hoe bedoel je jongen, lucht je hart misschien kan ik je helpen, ik ben namelijk de psychologe van onze ...