Hoe Ik Een Vampier Werd - Sex Verhalen

Hoe Ik Een Vampier Werd

Zingend liep ik naar mijn fiets. Het was 3 uur ’s nachts, na een avond stappen. Lachend pakten mijn vrienden en ik onze fietsen en stapte op. Uiteraard ging dit niet helemaal goed en Lucas viel van zijn fiets. Luid lachend raapten Mark en Tom hem op. “Kom op loser, wat moet Loes wel niet van je denken”. “WAT DAN?” riep Lucas luid. We schaterde het allemaal uit. “Lets go, ik wil naar huis” riep Lars. We zette ons af en begonnen te fietsen. Althans, iets dat op fietsen leek. Het evenwicht van sommige van mijn maten was ver te zoeken. Langzamerhand werd onze groep kleiner door mensen die een andere afslag namen naar hun huis. Op een gegeven moment was het ook voor mij tijd om afscheid te nemen. Ik riep nog even gedag naar de rest en sloeg linksaf de steeg in. Zoals vrijwel altijd was de steeg rond dit tijdstip verlaten, op een clubje muggen na. Bijna bij het einde aangekomen sloeg er opeens een figuur de steeg in. “HOOO!” riep ik. Het figuur gaf een hoge gil. Uit angst om het figuur te raken stuurde ik de andere kant op. De steeg was echter veel te nauw en ik kwam tegen de muur aan. Mijn evenwicht begaf het en met een klap kwam ik tegen de grond, met mijn fiets op me. Alsof dat nog niet genoeg was voelde ik dat ook degene die de steeg in was geslagen op mij kwam.

Een koude bries stak op. Alles draaide en ik wist niet zeker of ik hier pas een paar seconde lag of al enkele uren. Ik opende mijn ogen en zag dat het nog steeds donker was. Het gewicht van mijn fiets drukte op me ...

... en ik probeerde hem van me af te duwen. Dit ging vrij gemakkelijk. Opeens hoorde ik keihard BONK. Ik keek opzij en zag een jonge vrouw liggen. Haar hoofd was op de straat geklapt en er liep een straaltje. “Fuck” dacht ik bij mezelf. Heb ik weer, iemand aangereden terwijl ik bezopen ben. Ik zette mijn fiets overeind en hurkte naast de vrouw en probeerde haar wakker te schudden. Geen teken van leven. Shiiit…. Moet ik 112 bellen? Niet in deze staat…. En niet in deze straat! Wat moeten die ziekenbroeders wel niet denken? Dat ik haar heb aangerand of zo. Achterdochtig keek ik om me heen. Er was niemand. Ik besloot bij haar te blijven zitten en te wachten tot ze bij kwam. Om de tijd te doden stak ik mijn laatste sigaret op en keek naar de muur voor me. Een graffitiartiest had verschillende afbeeldingen gemaakt van allerlei fantasie wezens. Ik stond op en bewonderde het kunstwerk. Ik hoorde gekreun achter me en ik draaide om. De vrouw was bijgekomen. Langzaam kwam ze omhoog. “Gaat het?” zei ik met een dubbele tong. De vrouw keek met kleine ogen om zich heen. “Ben jij de sukkel die tegen me aan is gereden?”. Ik voelde mijn hoofd vuurrood worden. “Ehh, ja… sorry” zei ik een beetje aarzelend. De vrouw zuchtte. “Idioot” beet ze me toe. Ze probeerde op te staan, maar ging meteen weer liggen na kreunend naar haar voet te grijpen. “Verdomme, mijn enkel” zei ze geïrriteerd. “Wacht maar, ik breng je wel thuis”, zei ik behulpzaam. Snel stapte ik op haar af en ik hielp haar omhoog. “Kom dan zet ...