Mini - 71 - Sex Verhalen

Mini - 71

... eten we een stoofpotje, dat moet toch nog ruim een uur staan sudderen. Gooi ik er wat meer vlees bij en schillen we een aardappel extra…”

“Als dát zou kunnen… Scheelt mij weer koken!”

“Nou, laat even horen als je vliegtuig geland is; op dat moment gooien wij de aardappelen op het vuur, dan zijn ze gaar als je voor de deur staat. Adres heb je?” “Natuurlijk. Dan zien jullie me straks!” “Roger…” Hij verbrak de verbinding.

Ik keek Joline aan. “Meegekregen?” Ze schudde het hoofd. “Verdachte Holtinge is zojuist overgedragen aan de Franse Gendarmerie. Luitenant Geert Marsman heeft hem begeleid. Staat nu nog op vliegveld Orly bij Parijs, maar landt over een uurtje op Eindhoven. Daarna komt hij naar ons toe en eet mee. En tussen de piepers door zal hij alle bijzonderheden wel vertellen, denk ik.”

Joline balde haar vuist en stak hem in de lucht. “Yés!!! Opgeruimd staat netjes!” Ze zette haar tassen neer en vloog me om de nek, midden op de parkeerplaats. Een wat oudere meneer liep lachend langs en zei in het voorbijgaan: “Laat je die jongeman een beetje heel, meisje?” Joline antwoordde gevat: “Nee hoor, doet hij bij mij ook niet…”

Toen keek ze me aan. “Kees, je moest eens weten hoe opgelucht ik nu ben! Die hufter in de bak in Frankrijk… Ik hoop dat ze de sleutel van z’n cel kwijtraken als hij er net in zit.” Ze zoende me weer. “Ik ga me uitleven op het toetje vanavond…” “Ehh… schat: pas als die luitenant weg is, graag.” Ze keek me niet begrijpend aan. “Hoezo? Hij eet ...

... toch mee?” Ik knipoogde. “Ik ben toch jouw toetje vanavond?” Ze zuchtte demonstratief. “Mánnen!”

Eenmaal thuisgekomen zei ze: “Gooi jij het vlees in de snelkookpan? Dan ga ik even douchen. Daarna ruilen we wel en doe ik aardappels en de groente.” “Vergeet je je toetje niet? Mij dus…” Ze gaf me een pets en ik greep demonstratief naar mijn oor. “Jij begint op je moeder te lijken, Jolientje!” Ze snoof. “Volgens mij ben jij daar maar ál te blij mee, jochie. En nou aan ’t werk!” Ze verdween in de slaapkamer.

Ik zette het vlees op; dat ‘draadjesvlees’ moest een uurtje sudderen. Daarna schilde ik alvast de aardappelen en zette de doperwten klaar. Het toetje: ja, daar mocht Joline zich mee bemoeien. Ze zou nog wat lekkers van die gele pudding maken. Gelukkig was er genoeg voor drie personen.

Even later kwam ze uit de slaapkamer: fris gedoucht, haren in een nette vlecht, een lange witte broek aan met een blauwe coltrui. “Ik heb je toetje niet vergeten hoor, wees maar niet bang…” Ze gniffelde. In haar open schoentjes zag ik dat ze een panty er onder aan had. “Maar om nou met een gewaagd kort rokje politiebezoek te ontvangen… Hij zou er wat van kunnen denken! En nou jij, meneer Jonkman. Douchen. Dat nette pak van je kan overigens wel eens richting stomerij. Ik zie een paar vlekjes op je broek. Leg het maar op de eerste logeerkamer, dan breng ik het deze week een keertje weg.”

Een uurtje later ging de telefoon. Geert. “Ik sta met tien minuten voor de deur, kan dat?” “Goed bezoek ...