Bakkersjongen - 22 - Sex Verhalen

Bakkersjongen - 22

22: Alles Voor Niets

-

Hoe meer we het erover hadden, ik en Tessa, hoe minder we Manon begonnen te zien als dat wat we juist wilden. We waren veel te voorzichtig. We kwamen met allerlei regels en afspraken die er de dag erop al niet meer toededen. We wisten gewoon niet hoe en wat. En dat frustreerde. Tessa was net als ik. Ze wilde duidelijkheid en haast klinisch gingen we te werk. En dat werkte natuurlijk niet. En zowel Tessa als ik kwamen elke keer terug op wat we de vorige dag nog wilden, bang als dat we waren teveel van elkaar te vragen. En daarna kwamen we er dan toch weer vooruit. Maar niets gebeurde. Om gek van te worden. Echt praten kon je het ook niet noemen. Dit was geen leven. En Manon… die had ik al niet meer een-op-een gesproken sinds de avond na de film. Wellicht wilde zij wel niet meer. En dus bleven ik en Tessa samen. Op zich een plus. Maar het werd haast onhoudbaar. Frustraties waren elke keer weer voelbaar en de omgeving werd er niet beter van. Ik naar m’n werk en zij naar school. En die weinige tijd die we dan samen waren, vulden we op met frustraties. Dit ging niet werken.

-

,,Dit werkt niet.’’ zei ik haar dan ook op een tot nu toe wat stille avond. Ik keek haar nors aan, en de verontrusting in mijn stem was hoorbaar, maar aan m’n gezicht zag je niets. Ze keek me angstvallig aan. Ze was net weer begonnen over hoe het misschien ook zou kunnen gaan en hoe we dat dan wel niet moesten realiseren. Maar het werkte gewoon niet. Ze klonk met de dag ...

... wanhopiger. ,,Dit is niet gezond meer.’’ noemde ik het. Ik zag haar slikken. Haar mond stond iets open en haar lip trilde licht.

,,Je gaat het toch niet uitmaken?’’ vroeg ze me stil, bang voor het antwoord. Ik keek haar kort zorgelijk aan. Dat kon ik niet maken, al had ik er wel even aan gedacht.

,,Nee…’’ fluisterde ik haar bedenkelijk toe. ,,Natuurlijk niet.’’ kwam daarna iets overtuigender. ,,Maar misschien weer even een pauze. Om ons gewoon uit deze sleur te halen.’’ Dat was niet helemaal het goeie woord, maar ze begreep me wel, zei ze me.

,,Ik wil gewoon het beste, ik wil…’’ begon ze.

,,Je wilt zoveel.’’ schoot ik erom in de lach, niet kwaad bedoeld. ,,En ik ook. Te veel. En te snel. En dat werkt gewoon niet.’’ Enigszins gerust kwam ze op me af gelopen. Het was weer de keuken geweest waar we elkaar leken te vinden.

,,Het spijt me.’’ zei ze me daar zacht.

,,Nergens voor nodig.’’ en ik nam haar in m’n armen.

-

,,Je zou toch een weekendje weg gaan?’’ vroeg ik haar. Tessa zou met haar studiegroepje naar Praag gaan. Gewoon, zomaar. Ze had zelfs al een ticket geboekt, maar ging uiteindelijk toch niet mee. Daar was ik ontzettend blij mee. Want ze gaf mij als reden om niet mee te gaan; zodat ze aan ons kon blijven werken. Maar dat was alweer even geleden. We hadden genoeg aan onszelf gewerkt, maar niets werkte. En dus stelde ik voor toch mee te gaan. ,,Gewoon even eruit. Dat we weer even andere dingen zien en denken. En dan daarna zien we wel.’’ probeerde ik ...