-
Charlotte - 7
Datum: 16-11-2020, Categorieën: Romantisch Auteur: Maxine, Bron: Opwindend
... artiest verborgen. Eerst tekent hij met een fijn potlood een hele ruwe schets, waarop al enigszins duidelijk is, wat hij wil gaan tekenen. Dan pakt hij een stuk kool en begint daarmee zijn schetsen uit te werken. Lisa en Jochem kijken met open mond toe, hoe Ben in een mum van tijd een tekening tot leven brengt. Hij weet echt wel wat hij doet en ik herken meteen al wat hij aan het tekenen is. Het is een deel van de tuin, want ik herken al de contouren van het schuurtje, dat langs het huisje staat. Die heeft de deur precies zo open, als hij nu ook open staat. Dan zie ik mijn huisje tot leven komen op de tekening, compleet met de winterluiken er al voor. Ben werkt snel, maar het duurt toch bijna twee uur voordat hij zegt: ‘Dit is ongeveer wat ik wilde tekenen. Het is nog niet helemaal klaar, maar het geeft wel al vast een indruk.’ Nou, iedereen is ook wel echt onder de indruk van zijn kunsten. Hij heeft bijna in detail mijn huisje nagetekend. Er zitten wel wat foutjes in, maar dat dicht ik toe aan de vrijheden van een kunstenaar. Maar Jochem en Lisa zijn behoorlijk onder de indruk. ‘Zo, je hebt echt talent, Ben! Daar zou je meer mee moeten doen!’ Ben bloost en Charlotte geeft hem een zoen op zijn wang. ‘Je hebt me niet verteld, dat je zo goed kon tekenen, Ben! Wow, wat kun je dat goed!’ Ben wordt er verlegen van. Hij zegt dan tegen Jessica: ‘Wat ...
... tekent u dan?’ ‘O, ik teken het liefst portretten. Dat is niet gemakkelijk, maar ik kan het wel verdienstelijk. Ik heb thuis een prachtig portret hangen van Charlotte, toen ze nog klein was. En nog een van Peter, van enkele jaren geleden. Hij lag bij ons in de tuin te slapen, nadat hij Jochem geholpen had om het hooi om ons huis binnen te halen. Toen heb ik hem getekend. Het is een van mijn favorieten.’ Charlotte knikt en zegt: ‘Het is net echt! Alsof mam een foto van je heeft gemaakt.’ Jessica lacht en zegt: ‘Maar dat heb ik ook, want anders had ik dat nooit zo goed gekund. Ik heb er veertien dagen aan gewerkt!’ ‘En waarom heb ik die foto dan nooit gezien?’ Jessica grijnst en zegt: ‘Omdat je me er nooit om gevraagd hebt. Maar je hebt de tekening toch wel gezien?’ ‘Ja, en ik maar denken, dat je die extra voor mij gemaakt hebt! Niks heb ik gekregen!’ Jessica schudt haar hoofd, ze weet dat ik niet echt boos ben. ‘Ik maak je wel een keer een nieuwe tekening, en die krijg je dan van mij.’ ‘Doe dan maar een tekening van mij en Lisa. Dat zou ik veel leuker vinden.’ ‘Ook goed. Wacht, dan maak ik meteen een foto van jullie twee bij elkaar.’ Ze pakt haar telefoon en maakt daarmee een foto van mij en Lisa. De middag en avond verlopen heel gewoontjes, en we gaan vroeg naar bed, zodat we al heel op tijd kunnen vertrekken naar Ondres plage.