Vuilzakken - Sex Verhalen

Vuilzakken

... helblauwe ogen. Zijn hemd spande rond zijn borst en armen en zijn jeans accentueerde eerder dat Moedertje Natuur gul voor hem geweest was dan het te verbergen. Ze schatte dat hij vooraan in de twintig moest zijn.

’Mirjam, dit is Brecht. Brecht, mijn vrouw Mirjam.’

Mirjam kwam overeind, stak haar hand uit en genoot toen die volledig in zijn machtige knuist verdween. Ze keek hem hierbij recht in de ogen - wat inhield dat ze flink omhoog moest kijken. Wat ze in die blauwe kijkers zag, kon maar als één ding geïnterpreteerd worden: hij vond haar geil! Ze was dan ook gekleed om dit effect te bereiken: laag uitgesneden zwart jurkje waardoor haar grote borsten goed uitkwamen - zeker voor iemand die zo hoog boven haar uitstak - zwarte netkousen en witte pumps met naaldhakken van zo’n tien centimeter.

’Aangenaam, mevrouw,’ zei Brecht beleefd; hij had een diepe, warme stem.

’Zeg maar Mirjam.’

’Mirjam.’ Dan keerde hij zich naar Ben. ’Waarom heb je me gebeld? Waarom moest ik langskomen?’

Mirjam ging terug op de sofa zitten - een L-vormige hoekbank in luxueus wit leder - en doordat ze zijn hand niet losliet, was Brecht min of meer verplicht haar te volgen.

Ben ging aan de andere van hem zitten. ’Ik ben stout geweest, Brecht, en jij bent de straf,’ zei hij.

’Huh?’ De jongeman keek verward naar zijn fitness-vriend. ’Wat bedoel je?’

Knap en naïef, dacht Mirjam glimlachend terwijl ze haar hand op zijn linkerdij legde. Zijn hoofd draaide zo snel in haar richting dat ...

... ze bang was dat hij zijn nek forceerde.

’Wat doe je, mevr… Mirjam? Wat wil je van me?’

De vrouw zuchtte. ’Wat denk je?’ Om geen enkele twijfel over haar bedoelingen te laten bestaan, schoof ze haar hand omhoog tot in zijn kruis. ’Die idioot’ - een hoofdbeweging in de richting van haar echtgenoot - ’is gisteren vergeten om de vuilzakken buiten te zetten. Dus moet hij gestraft worden. En daar ga jij voor zorgen.’

’Huh? Wil je - wil je dat ik hem op zijn bek timmer?’ Hierbij keek Brecht van Mirjam naar Ben.

Terwijl Ben toch een beetje schrok - hij kende de jonge man als een soort goedaardige reus - barstte Mirjam in lachen uit. ’Neen, gekkie,’ zei ze. ’Ik wil dat jij me naait terwijl hij moet toekijken. Dat is zijn straf!’

’Wat?’ Hoorde hij dat goed? Hij hoopte alleszins van wel. Hij vond deze vrouw wel knap. ’En vind jij dat goed?’ richtte hij zich tot Ben.

Die haalde zijn schouders op. ’Mirjam heeft gelijk. Ik moet gestraft worden…’

’Oké, zoals je wil, kerel.’ Brecht besloot om te doen wat het koppel wilde. Hij sloeg zijn arm rond de schouders van Mirjam en trok haar naar zich toe. Heel even twijfelde hij nog, maar toen hij de geile, smachtende blik in haar donkere ogen zag, drukte hij zijn lippen tegen de hare. Onmiddellijk gingen die van elkaar en gleed zijn tong in haar mond. Een zoete tongzoen volgde.

Ben, die op de korte kant van de hoeksalon zat, schoof tot tegen de armsteun. Zo hadden ze alle ruimte, maar was hij toch dicht genoeg bij om in te ...