1. Jasper En Tommy - 9


    Datum: 16-10-2020, Categorieën: Homo Auteur: Mats, Bron: Opwindend

    ... hoe mijn tranen op mijn broek druppelden. Dat mijn ouders mij zo omarmden na mijn bekentenis maakte bij mij veel emoties los.
    
    Ik kwam iets omhoog en veegde mijn ogen een beetje schoon. ‘Pap, mam’, snikte ik. ‘Ik ben zó blij met jullie. Jullie zijn de beste ouders in de wereld.’
    
    Pap reikte me een tissue aan. Ik snoot mijn neus en lachte. ‘Ik was zo bang voor jullie reactie. Ik had geen betere kunnen krijgen.’ Ik gaf mijn ouders allebei een dikke kus.
    
    ‘Weet de moeder van Tommy het ook al?’, vroeg mijn moeder. ‘Ja mam. Die is ook op de hoogte. Ik ga nu snel Tommy bellen dat jullie het nu ook weten.’
    
    Ik rende naar mijn kamer en plofte op mijn bed neer. Ik begroef mijn gezicht in mijn dekbed en weer kwamen er tranen. Niet van pijn, maar van opluchting en geluk. Er was een zware last van mijn schouders gevallen.
    
    Ik pakte mijn mobiel en belde Tommy. ‘Hey gast, hoe gaat het?’, hoorde ik hem zeggen. ‘Het kon niet beter lieverd. Ik ben zojuist tegenover mijn ouders uit de kast gekomen. Ze accepteren het volkomen en ze zijn de liefste ouders ter wereld.’
    
    Het was even stil aan de andere kant. Toen hoorde ik een oerkreet, gevolgd door indianengeluiden. In mijn gedachten zag ik Tommy als een malloot door zijn kamer heen springen. ‘Mam’, hoorde ik hem tegen zijn moeder schreeuwen. ‘Mats is uit de kast! Hij heeft het zijn ouders verteld en alles is goed.’
    
    Ineens hoorde ik de stem van de moeder van Tommy. ‘Gefeliciteerd Mats! Wat fijn voor je. Je moest eens weten hoe blij Tommy is.’ ‘Dat kan ik wel horen’, lachte ik.
    
    Mijn beltegoed ging er die avond helemaal door. Toen ik uiteindelijk in mijn bed lag voelde ik mij in de zevende hemel. Ik had er zó tegenop gezien. En wat een geweldig resultaat had het opgeleverd! En morgen zou ik Tommy weer zien!
    
    Ik bedacht me ineens dat ik mijn ouders nog niets had verteld over onze vakantieplannen. Dat kwam morgen wel. Ik sloot mijn ogen en viel als een blok in slaap.
«123»