Betrapt Door Mijn... - Sex Verhalen

Betrapt Door Mijn...

... of wat er nog van over was) lieten we langs de weg liggen, ze zei: “die nemen we na schooltijd wel mee”.

Gelukkig had haar auto bijna geen schade, onderweg naar school vroeg ze me wat er in godsnaam met me was.

Ik keek haar verlegen aan en durfde niets te zeggen.

Totdat ze me zei: “je kunt mij alles zeggen, als onderwijzer heb ik net als artsen een soort zwijgplicht.

Aarzelend vertelde ik haar, met een brok in mijn keel dat ik met mijn gedachte in de knoop

lag.

“Hoe bedoel je jongen, lucht je hart misschien kan ik je helpen, ik ben namelijk de psychologe van onze school”.

Ik nam alle moed bijeen en zei: “ik weet het bijna zeker dat ik op jongens val, en daarom was ik niet met het verkeer maar met me zelf bezig”

Zo dat woord was er uit (niet echt maar toch, het begin was er).

“Dus jij denk dat je homo bent, en je ouders durf je dat niet te zeggen?”

“Ik heb nog alleen maar mijn Vader, mijn Moeder is gestorven toen ik bijna 2 was”.

“Dat vind ik erg droevig voor jou jongen, als je het wilt spreek ik met je Vader” zei ze.

“Nee, dank U, mijn Pa is net bezig met een nieuwe liefde, die wil ik nu niet belasten met mijn probleem, als U begrijpt wat ik bedoel?”

“Ja, dat begrijp ik, maar eens zal het er van moeten komen en als je dan mijn hulp nodig heb zal ik er voor jou zijn”.

Dank U Mevrouw.

“Dat Mevrouw laat maar zijn, ik heet Jenny”zei ze.

“Oké, Jenny dus” zei ik.

En gelijk moest ik lachen, waarop ze me natuurlijk vroeg waarom ik ...

... opeens moest lachen? “Toevallig heet mijn Vader zijn vriendin ook zo, en vanavond komt ze bij ons eten en wie weet blijft ze nog wel iets langer”.

Gelukkig hadden we ondertussen de school bereikt, ik verliet de wagen en ging naar mijn vrienden.

Het eerste wat Jos vroeg was “waar is je fiets?”

“Ik heb een ongelukje gehad”.

“Maar waar is je fiets nu?”

“Bedankt voor de navraag maar met mij gaat het goed hoor” zei ik.

“Sorry, is alles goed met jou, en wat heeft de Psychologe daar mee te doen?”

“Zij was het die ik had uitgezocht om tegenop te rijden, mijn fiets ligt in de kreukels en daar gaat echt niemand meer mee vandoor”.

“Maar laat me nu eens even kijken, ik zie nergens pleisters.

Dus kan ik aannemen dat je jouw eerste scheerbeurt goed is bekomen, alleen ik kan er niets van zien” zei ik met een klein lachje op mijn gezicht.

Jos gaf me een knipoogje en zei “dat komt na de gymles wel”.

Verdommen dacht ik, ik heb mijn sporttas vergeten in Jenny haar auto.

“Sorry, Jos ik moet nog even snel naar onze Psychologe, ik heb mijn sporttas vergeten en je weet de gymleraar laat me zo in mijn onderbroek mee gymen”.

“Dat zou ik heel leuk vinden, en echt niet erg” zei hij lachend.

Maar niet hij alleen ook de jongens en MEIDEN waren het met hem eens.

Vooral die meiden stoorden me op dat moment het ergst, stel dat ik Haar niet zou vinden en juist vandaag heb ik een ruime boxer aan (met allemaal poesjes erop) Die had ik vorig jaar met mijn verjaardag ...