Kostschoolmeisjes - 5 - Sex Verhalen

Kostschoolmeisjes - 5

Na hun eerste nachtelijke bezoek aan de zolder, zaten Kelly, Rebecca, Grace en Ruth ‘s middags op een bank in de tuin. Het was heerlijk warm in de zon en ze genoten van het uur dat ze in de tuin mochten doorbrengen. Van zuster Gerarda hadden ze te horen gekregen dat hoofdzuster Griselda nog zeker twee maanden afwezig zou zijn. Dit werd stilletjes met gejuich begroet, want dit betekende dat ze vaker stiekem met hun vieren ‘s nachts naar de zolder konden gaan. Van nachtelijke controles of de meisjes allemaal in bed lagen, was geen sprake meer. Zuster Gerarda, die de leiding tijdelijk overgenomen had, liet de touwtjes wat dat betreft iets vieren. De vier meisjes zaten gezellig met elkaar te kletsen, toen zuster Astrid langs hen liep en vriendelijk lachte. Ze was met een leeftijd van 44 jaar de jongste non en altijd even vriendelijk. Alle meisjes hadden graag met haar te doen, omdat ze lief en zorgzaam overkwam. Iets wat je van de oudere nonnen niet kon zeggen. Die keken vaak chagrijnig en snauwden de meisjes af. Toen ze uit het blikveld van de meisjes verdwenen was, merkte Kelly op: ‘Werd zuster Astrid maar ons nieuwe hoofd hier. Dan kregen we het een stuk leuker dan nu.’

‘Zeker weten,’ reageerde Grace, ‘dan mogen ze die feeks van een Griselda voor me overplaatsen naar een kostschool op de maan.’ De anderen moesten hierom lachen en Rebecca voegde eraan toe: ‘En het liefst voor de rest van haar leven.’

‘Ja, al is dat gelukkig niet lang meer,’ lachte Ruth, ‘dat dat mens ...

... überhaupt nog kon lopen voordat ze van de trap donderde?’

‘Krakende wagens lopen het langst, schat,’ reageerde Grace ‘en…?’

‘Mag ik erbij komen zitten,’ vroeg een lieve, zachte stem onverwachts.

De vier meisjes keken op en zagen zuster Astrid, die terug was komen lopen, met een glimlach voor hen staan. Verlegen keken de meisjes elkaar aan en schoven iets uit elkaar, zodat zuster Astrid tussen hen in kon zitten.

‘Hoorde ik net de naam, Griselda vallen?’

‘Ja eh…’ reageerde Kelly aarzelend, ‘we vinden het erg wat er met haar gebeurd is.’ De anderen knikten lichtjes en zuster Astrid vroeg argwanend: ‘Zo, menen jullie dit echt? Volgens mij jokken jullie nu een beetje.’

De meisjes keken elkaar vragend aan, want schijnbaar had zuster Astrid het door dat ze niet eerlijk waren.

‘Nou, wees eens eerlijk! Ik heb haar maar een korte tijd meegemaakt, maar hoorde links en rechts van de andere meisjes dat ze zich als een tiran gedroeg en dat ze jullie soms voor straf slaat. Klopt dat?’

Er viel een korte stilte en daarna antwoordde Kelly sip: ‘Dat klopt, zuster Astrid. Mij heeft ze eens met een paardrijzweep op mijn billen geslagen en niet alleen mij, maar meerdere meisjes zijn zo gestraft. Eigenlijk mogen we daar met niemand over praten.’ Er viel weer een stilte en de vier meisjes staarden enige tijd voor zich uit. Zuster Astrid schraapte haar keel en beloofde: ‘Nou, het is goed dat ik dit nu weet en ik zal er verder mijn mond over houden.’

‘Maar u bent een lieve ...