Stille Jongen 9 - Sex Verhalen

Stille Jongen 9

H9: Met beide benen op de grond.

Het was alweer woensdag en nog hadden we het er niet over gehad. Okay, ze had me verteld dat we het geheim moesten houden. Maar op de maandag zat ik toch vol met verwachtingen. En ja, ik was ook bezig geweest met een ander dan Ana. Maar dat wist zij niet. Ik kon me redelijk inhouden, maar ik verlangde toch ook al terug naar die vrijdagavond waarop we zo intiem waren geweest. Deze ochtend nog was ze me net voor. Ze is er altijd vroeger dan ik. Maar ik dacht eerder te komen om te praten. In haar kantoortje was ze zich nog aan het omkleden en toen ik binnenstapte had ze net haar shirt over haar hoofd heen. De stof strak rond haar borst en haar buik bloot. Die buik had geen stof nodig om er strak uit te zien. Natuurlijk de bandjes van haar string die over haar ontblote heupen liepen, omdat ze haar broek ook iets had laten zakken, brachten het meeste teweeg. Geschrokken trok ze snel weer haar shirt naar beneden om mij daar te zien staan. Ze lachte er om. Ze vond me nog steeds aandoenlijk. Daarna trok ze haar broek pas weer omhoog.

-

,,Hey, kunnen we praten?’’ vroeg ik haar toen snel. Duidelijk was, dat ze het niet erg vond zo betrapt te worden. Niet doormij. Want ze had een brede grijns op haar gezicht die zeker niet meteen weer verdween.

,,Tuurlijk. Waar wil je het over hebben?’’ vroeg ze me echter nuchter genoeg om me al te kunnen realiseren dat we niet helemaal op dezelfde lijn zaten. Maar ik kon het niet weten.

,,Nou, over ...

... vrijdag, bijvoorbeeld?’’ klonk ik wat ongeduldig. ,,Je hebt niet laten horen.’’ wees ik haar er direct op.

,,Jij toch ook niet.’’ wees ze mij er dan op. Haar grijns was nu wel weg. Ze had nu wel door dat ik vroeger was voor een reden. ,,Je draaft door.’’ zei ze gelijk nog daarna.

,,Want?’’

,,Het was maar een afspraakje. En het was toch fijn?’’ gaf ze me koeltjes mee. Voor haar was het misschien maar een afspraakje, maar voor mij niet… Maar dat durfde ik haar niet te zeggen. Ik besefte me eigenlijk meteen weer wat voor een loser ik was. Ik voelde me zelfs gebruikt. En dan wel liever door iemand zo knap als Ana, maar dan nog! Ik slikte en keek haar wat terneergeslagen aan.

,,Dus je vind me niet eens echt leuk?’’ vroeg ik haar daarop. Ik was nauwelijks hoorbaar.

,,We werken toch samen. Ik ben jou begeleider.’’ wees ze me er fel op. Beiden waar. Dat was ik ook niet vergeten. Maar ik zuchtte ontmoedigd.

,,Ja, okay.’’ Nu voelde ik me pas ongemakkelijk. Er was ook een voelbare afstand tussen haar en mij.

-

,,Alles wat je zei. Dat was lief. Dat je me mooi vond. Je bent echt heel lief. Maar je snapt toch wel dat dit nooit wat kan worden tussen ons.’’ legde ze me nog een keer uit. Dat ze me lief vond, wist ik nu wel. Dat vond ik nog wel het ergste. Maar het drong nog steeds niet helemaal door.

,,Gewoon voor een keertje, dus? Een vluggertje. Ik had het kunnen weten, natuurlijk. Je wilde helemaal niet op stap.’’ sprak ik haar dan rustig toe. En zij sprak niets tegen. ...