Waarom Zij? - 1 - Sex Verhalen

Waarom Zij? - 1

Als ik over haar schrijf, lijkt het allemaal te kloppen. Ik kan het niet uitleggen, en bijna al m'n verhalen gaan over haar. Soms verander ik de naam, maar bij deze heb ik dat niet gedaan. Het voelde niet juist.

-

Ik leefde eenvoudig. Ik had werk. Ik had een huis. Een klein appartementje dan. En ik had vrienden. Geen vriendin. Dat dan weer niet. Ik had een opleiding gedaan in de IT en daar ook een baan in gevonden in een ondersteunende functie op een kleine vestiging van een multinational in de olie-industrie. Ik had het goed. Deed nooit moeilijk. Al was ik wel op zoek naar een vriendin. Al een aantal jaar. Ik was zelf nu net 22 geworden. En ik had haar ook al ontmoet. Een jaartje of 5 geleden al. Niet dat ik sindsdien niet meer naar andere meisjes gekeken had, maar niemand kwam in de buurt van haar. Ze was 2 jaar jonger. Ze ging nog naar school. 2e jaar op het HBO ergens. We zaten nog op de middelbare school waar ik haar voor een periode moest helpen met wat vakken als examenstudent. Daar is ze me nog altijd dankbaar voor. Maar niet zo dankbaar als ik gehoopt had. Manon was een leuke en vlotte meid. Ze kwam soms wat verlegen over maar had altijd haar woordje klaar staan. En ze was mooi. Zo ontzettend mooi. En lief. Zo. Ontzettend. Lief. Maar ze was niet van mij. Ze was m’n beste vriend. Of ik meer van haar. Ze had zelf een vriend. Een leuke vriend nog wel. En die was weer wat ouder dan mij. Had een goeie baan en sinds kort hadden ze het erover om samen te gaan wonen. ...

... Nu mocht Manon dat nog niet van haar ouders zolang ze studeerde, en aangezien hij wat verder in het land woonde zag ik haar op een gemiddelde week meer dan dat hij deed. Maar desondanks werd ik nooit als een bedreiging gezien. Niet door hem, en zeker niet door haar. Soms was het schrijnend. Eigenlijk het enige smetje in mijn leven nu. Maar zonder haar wilde ik niet eens leven. En dat klinkt erg dramatisch, dat weet ik wel, maar als ze er niet was dan miste ik echt iets. Dat lege gevoel ging nooit weg. Als ze dan 2 weken op vakantie was, bijvoorbeeld, met haar ouders, ook dan ging het niet weg. Het werd alleen maar erger. En zeker nu ze niet meer met haar ouders op vakantie ging, maar met hem. Ruben. Ik haatte de naam door hem. Maar hij was wel aardig. Ik snapte Manon dan ook wel. Ik was maar een eenvoudige jongen. Ik had niet veel nodig en dat straalde ik misschien ook uit. Mijn ambities lagen nooit hoog, en dus had ik die al bereikt op deze leeftijd. Ik zat goed hier. En als Manon er niet was. Dan had ik m’n computer. Ik had ook wel vrienden. Maar die zag ik dan online. De headset draaide soms overuren. Iets waar ik me ontzettend voor schaamde tegenover Manon. Ik was een World of Warcraft nerdje. Dat wist ze wel. Maar dat mocht ze eigenlijk niet weten. Mijn kamer was dan ook ten alle tijden voorboden voor haar. Niet dat ze daar wat te zoeken had. Helaas niet. Ze probeerde me regelmatig wel mee te nemen als ze uitging met vriendinnen. Wat ook echt geen straf was. Ze had mooie ...