Het weekend, deel 1 - Sex Verhalen

Het weekend, deel 1

... maar wie schiet er wat mee op als jij straks oververmoeid thuis zit?"

"Niemand." knikte ze bevestigend, kneep even licht in zijn arm en ging weer verder met haar werk, want ze werd aan een tafeltje verderop geroepen.

Hij vond het niet prettig haar zo te zien, want ze was ook wat minder vrolijk dan hij van haar gewend was. Aan de andere kant begreep hij ook wel dat het druk was en nog drukker zou worden, als iedereen kwam eten, maar dat nam niet weg dat hij liever de vrolijke Monica heen en weer zag lopen, zoals hij haar had leren kennen.

Toen hij even naar buiten ging om een sigaretje te roken, was het net begonnen te sneeuwen. Dit was hoogstwaarschijnlijk de bui, waarover hij al op de radio had gehoord. Eerst sneeuwde het zachtjes, maar toen hij zijn peuk doofde, was het een dichte bui geworden en de lucht zag er niet uit alsof het snel weer zou ophouden. Hij maakte zich een beetje zorgen over Monica. Hij kende de weg, die ze moest volgen om thuis te komen, en àls er een pak sneeuw lag, zou híj daar al niet echt graag rijden.

Binnen was het lekker warm en gezellig, en hij vergat de sneeuw. Monica was met haar collega's aan het werk, maar de meeste drukte was voor hen wel achter de rug, althans wat de bediening betrof. Op een gegeven moment zag hij haar naar de buitendeur lopen, terwijl ze hem aankeek en hem met haar ogen vroeg om mee te komen. In haar hand had ze een sigaret. Goed idee, meid, dacht hij en ging achter haar aan om weer een sigaretje te roken. Toen ...

... ze buiten stonden, schrokken ze allebei: er lag nu zeker wel tien centimeter sneeuw, en nóg was het einde van de bui niet in zicht.

"Hans, wil je mij iets vertellen?" vroeg ze, toen ze weer wat bekomen was.

"Altijd, meid." glimlachte hij.

"Ik ben over een uurtje of zo klaar. Dan zal er vast nog meer sneeuw liggen. Hoe kom ik dan thuis? Want ik weet niet of ik dan nog wel durf te rijden."

"En ik weet niet of ik jou dan nog wel laat rijden." voegde hij er kalm aan toe. "Zijn hier geen kamers beschikbaar?"

"Niet voor ons allemaal."

"Dan zullen we daar iets op moeten verzinnen." zei hij, terwijl ze plotseling even huiverend naast hem kwam staan. "Maar één ding weet ik wel."

"En dat is?" vroeg ze zacht en leunde licht tegen me aan.

"Dat ik jou in dit weer onder geen voorwaarde alleen naar huis laat rijden."

"Ja, maar jongen, ik zal straks toch naar huis moeten."

"Dat hoeft niet persé. Als het echt niet gaat, dan is er nog wel een mogelijkheid. Maar ik wil al helemáál niet dat je die verkeerd begrijpt."

"Wat bedoel je, Hans?"

"Ik heb een auto met een enorme cabine, en een bed over. Bovendien is het er heerlijk warm. Maar als jij denkt dat ik gebruik van jouw probleem wil maken, dan moeten we iets anders bedenken. Ik kan je ook in jouw auto naar huis rijden."

Hij had eerst niet eens in de gaten dat ze hem plotseling strak aankeek, met die blik in haar mooie ogen, die hij zo prachtig aan haar vond. Pas toen hij haar hand op zijn arm voelde, zag ...