Mini - 61 - Sex Verhalen

Mini - 61

Rond drie uur zat ik geconcentreerd te tekenen op mijn computer toen ik in de reflectie van mijn beeldscherm een bekend silhouet steels zag binnenkomen en een bekende geur rook. Zonder op of om te kijken zei ik: “Ga maar even zitten commandant Backoffice. Ben zó klaar!” “Wel potverdorie! Probeer ik hier zachtjes naar binnen te sluipen, heb je me nóg in de gaten! Kees Jonkman, hoe doe jij dat?”

Ik draaide me om. “Zoals ik al eerder heb uitgelegd: volautomatische heksendetectie…” “Bullshit!” antwoordde Joline weinig diplomatiek. “Heb je hier een camera hangen of hoe zit dat?” “Ga hier eens zitten, schat…” Ik stond op en Joline ging voor mijn beeldscherm zitten. “En let nu eens goed op het beeldscherm.” Ik liep de gang in en weer terug het bureau in.

Ze haalde haar schouders op. “Ik zie niks, behalve dit schema…” “Je focust verkeerd schat. Let op de refectie.” Weer liep ik naar buiten en naar binnen. “Aha… Nu zie ik het! Maar hoe wist je nou dat ik het was? Ik zie alleen maar een silhouet…” Ik kuste haar op haar hoofd. “Jij hebt een nogal bekend silhouet schatje. En bovendien verraadde je parfum je…” Ik moest even grinniken toen ik haar verongelijkte gezicht zag.

Ik deed de deur even dicht. Ze vroeg: “Waarom die overval, Kees? Vanavond hebben we al bezoek, morgen loopgroep en dan nog een logé waarvan ik niet weet of ik dat zo leuk vind…” Ik vertelde kort over onze conversatie tijdens de wandeling en besloot met: “Het was in eerste instantie niet mijn bedoeling om ...

... haar op die manier te testen, maar het kwam zo uit. Deze jongedame kan nog steeds bijzonder makkelijk terugvallen in de fout om haar smoeltje en figuur te gebruiken voor eigen belangen. En volgens mij maakte ze vanmiddag heel snel plannen om dat morgen te proberen. En daar wil ik haar onmiddellijk vanaf helpen, anders hoort ze niet bij DT.”

Joline knikte. “Eens. Dus: tijd voor een goed gesprekje met deze dame?” Ik knikte. “Yep. Ik overleg wel even met Fred, want ik wil niet dat wij een van zijn didactische plannen doorkruisen.” Joline knikte. “En nu wil ik een zoen”, zei Joline, “want ik wil even zeker weten dat mijn ridder niet voor andere maagden valt.” Ik knuffelde haar en fluisterde in haar oor: “Ik veronderstel niet dat juffie Marion nog maagd is. Maar dat zal ik niet gaan onderzoeken.”

Langzaam maakte Joline zich van me los en keek me doordringend aan. “Dat ga je zéér zeker niet doen, Kees Jonkman. Anders verander ik écht in de ‘blonde feeks van Gorinchem’ en neem ik die achter-achter-achterkleindochter van Kenau Simonsdochter Hasselaar mee, én je beide zussen. En gaan we jou een hele langzame en uiterst pijnlijke dood laten sterven…” Haar ogen veranderden langzaam van ‘doordringend’ naar lachend. “Maar ik geloof je op je woord dat je haar niet aan een inwendig onderzoek gaat onderwerpen.”

Ik zoende Joline. “Hé, ik heb een vak geleerd… En nee, dat is niet gynacologie. Ben wel benieuwd hoe haar conditie is… Ze vertelde daarstraks dat ze sinds de middelbare school ...