De Gezusters Santegoed - 7 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 7

Intussen, helemaal aan de andere kant van Nederland, gebeuren ook allerlei dingen. Daan heeft met Melissa diverse dagtochtjes gemaakt, en ze hebben echt genoten van elkaar. Het heeft hun verliefdheid nog sterker gemaakt, dan het al was.

En Daan heeft het echt flink te pakken van Melissa. Hij heeft het er flink moeilijk mee, dat hij haar steeds bij haar ouders moet achterlaten. Hij kan er zelfs amper van slapen. Urenlang ligt hij in zijn caravan en hij kan alleen maar aan Melissa denken. Alles andere is niet meer belangrijk.

Op een gegeven moment kon hij het niet meer harden en is met zijn wagen Kampen in gereden, dat ’s nachts er behoorlijk verlaten bijligt. Waarom weet hij niet, maar opeens staat hij tegenover de kerk, waar hij tot zijn verbazing licht ziet branden. Hij parkeert zijn wagen en kijkt of de kerkdeur open is. En dat blijkt ook zo te zijn. Hij loopt naar binnen en gaat op een van de banken zitten. Hij ziet daar de predikant lopen, die hij een beleefd knikje geeft.

De man komt op hem toe en zegt: ‘Mag ik vragen, waarom u op zo’n onchristelijk tijdstip hier bent? We zijn eigenlijk gesloten, maar voor een verloren ziel is de kerk altijd open.’

Daan glimlacht. ‘Het spijt me, als ik u stoor. Ik kon niet slapen en ben gaan rondrijden. En om een of andere reden ben ik hier terecht gekomen. En ik zag dat er licht was, dus ik ben komen kijken of ik binnen kon komen. En dat ging, de deur was gewoon open.’

De man glimlacht. ‘Dat was eigenlijk niet de ...

... bedoeling, maar God zal er wel een bedoeling mee hebben gehad om u hierheen te sturen. Maar wat scheelt eraan? Waarom kunt u niet slapen?’

Daan bloost en zegt: ‘Ik lijk wel gek, dat ik het tegen u vertel, maar ik moet het kwijt, en u lijkt me een rechtschapen man. U bent een priester?’

‘Ik ben Ouderling, dat klopt.’ De man gaat langs Daan zitten en zegt: ‘U zit duidelijk ergens mee, kom, vertel het me maar. Uw geheim is veilig bij mij en bij God!’

Daan zegt: ‘Ik ben wel niet van uw geloof, ik ben Katholiek.’

‘Dat maakt niet uit. U gelooft toch in God? En voor God zijn we allemaal gelijk. Dat we wat verschillen hebben in hoe we geloven, dat moeten we toch helemaal zelf weten, of niet dan?’

Daan knikt. ‘Maar ik ben helaas geen goede gelovige. Ik ben amper nog in de kerk geweest.’

‘Je gelooft, dat volstaat voor God. Kom, vertel me je verhaal.’

Daan knikt en begint te vertellen. Het doet hem goed zijn hart te kunnen luchten. Hij vertelt over hoe hij er naar verlangt Melissa weer te zien, en hoeveel pijn dat het hem doet, haar steeds weer achter te moeten laten. Maar ook, dat hij nog nooit zo verliefd is geweest. En dat Melissa wel heel erg gelovig is, en hij niet.

De goede man glimlacht slechts. Als Daan zijn hart gelucht heeft, zegt de man: ‘Ik begrijp, dat je het er moeilijk mee hebt. Maar bekijk het eens zo: Melissa betekent veel voor je, of niet dan?’

Daan knikt. ‘Ja, heel erg veel!’

‘Maar jullie kennen elkaar nog maar heel kort, dus het is nog te vroeg ...