De Man In De Sauna - Sex Verhalen

De Man In De Sauna

... glimlachte hij, waardoor ik wist dat hij begrepen had wat ik bedoelde. ‘2 drankjes en een dagschotel, dat is dan 15 euro.’ zei de medewerker aan de kassa. ‘Deze mag je samentellen, ik trakteer vanavond!’ zei de man die me een stukje opzij duwde. ‘Goed, dat maakt dan samen 18 euro.’ zei de medewerker. Voor ik het goed en wel besefte, merkte ik hoe de man al cash geld over de toonbank had gegooid. ‘J-je hoeft echt niet voor me te betal...’ begon ik mijn zin, maar werd met een kort gebaar van de man meteen de mond gesnoerd.

‘Hé euhm… bedankt!’ zei ik nogmaals terwijl we buiten op de parking liepen. De man haalde vriendelijk even zijn petje op en wenste me een fijne avond toe. Het viel me op dat hij zelf niet met de auto was. Met een ietwat dubbel gevoel door de rekening stapte ik in mijn auto. Wat verderop merkte ik, stond de oudere man nog steeds te kijken. Hij zou vast nog een laatste keer zwaaien. Meteen probeerde ik te starten maar merkte dat de motor na enkele ronken stokte. Op dat moment zag ik hoe een medewerker de zaak al afsloot, in de auto stapte en vol gas weg reed. Opnieuw probeerde ik zelf te starten maar meer dat wat gesputter, kwam er niet uit mijn auto. Zuchtend stapte ik opnieuw uit en opende de motorkap. ...

... Daarachter kon ik niets speciaals opmerken. Mogelijk was het oliepeil lichtelijk aan de lage kant. Tegelijk was mijn technische kennis ook weer niet van die mate dat ik het zou kunnen oplossen.

‘Problemen?’ klonk plots van achter me. Het was de man van de sauna die achter me stond. ‘Hij wil niet starten.’ zei ik gefronst. ‘Moet je nog ver?’ vroeg hij. ‘Zo’n 40 kilometer. Hè verdorie, zal je altijd zien… Kan ik vast nog een uur of wat wachten tot er hulp komt...’ bedacht ik me luidop zuchtend. ‘Wacht er iemand op je?’ vroeg de man op zachte toon. ‘Gelukkig niet...’ zei ik hoofdschuddend. Een tijdje bleef het stil en in mijn smartphone zocht ik scrollend naar het nummer van mijn autoverzekering. ‘Als je wil, kan je de auto hier laten staan. Ik heb nog wel een slaapplaats voor je en dan kan je het morgen rustig regelen.’ sprak de man op rustige toon. Het duurde een tijdje voordat de woorden me bereikte. Even keek ik hem in de ogen. ‘Nee, nee ik wil je niet storen!’ zei ik meteen hoofdschuddend. Op dat moment floepte ook de website van de wegenhulp op mijn scherm. ‘Het stoort niet, ik vind je best een lieve jongen en ik geloof dat ik nog wat moest afmaken...’ zei de man. Opnieuw keek ik hem even aan en voelde een twijfel opkomen…