1. Eerste weekend deel 2


    Datum: 1-8-2020, Categorieën: BDSM Lesbisch Auteur: Bossylady, Bron: xHamster

    ... begin van ons contact heb je me eens een hele vragenlijst laten invullen, waaronder die vraag, en mijn antwoord was toen naar waarheid, 64. Je geeft me nog een kans om het juiste nummer te noemen, en balend dat het zo'n hoog nummer is zeg ik 64. Je vraagt me om nog eens uit te leggen waarom het 64 is. Mijn antwoord is dat het ooit begon als 4, en 4 x 4 is zestien. en 4 x zestien is 64, en van daaruit is 64 mijn lievelingsgetal geworden.
    
    Ondertussen loop je rondjes om me heen met de cane. Je geeft me een keuze mogelijkheid, ik mag kiezen voor 4 sets van 16, 16 sets van 4, of alle 64 op jouw tempo. Ik geef het antwoord dat eigenlijk het enige goede antwoord is, ik kies voor alle 64 op jouw tempo. De eerste 20 slagen zijn niet zo heel hard, en zijn er meer voor bedoeld om me op te warmen voor wat nog komen gaat. De angst voor de cane, en voor wat ie kan doen, zorgt ervoor dat ik helder blijf. De volgende 20 zijn een stuk harder, en onwillekeurig wellen de tranen op in mijn ogen.
    
    Nog 24 te gaan, ik ben op mijn lippen aan het bijten, om maar niet te gaan schreeuwen, ik weet dat je daar niet van houdt. De achterkant van mijn lichaam lijkt in brand te staan, en je komt dan ook naar de voorkant met de cane.
    
    De angst zal nu vast in mijn ogen zijn af te lezen. Op mijn benen, rug en billen kan ik me nog enigszins inhouden als je me bewerkt met de cane, maar op de voorkant, zeker bij mijn borsten, is dat kreng zo pijnlijk.
    
    Je zegt me diep in te ademen en me voor te ...
    ... bereiden. Ik kies een plek op de muur achter je om naar te blijven kijken, en adem diep in. Op het moment dat ik uitadem sla je me 10 keer hard met de cane, 5 op iedere borst. Ik hoor een zacht gegrom, en besef dat ik dat geluid maak. Ik ontspan mijn kaken en probeer rustig te ademen. De tranen lopen nu over mijn wangen, maar er is nog geen troost, want er moeten er nog 14 volgen.
    
    Je zegt me om mijn benen wijd uit elkaar te zetten, en zo te houden.
    
    Ik kijk je smekend aan, maar je kijkt enkel afwachtend terug. Ik doe mijn benen wijd, en zet me schrap. Een paar kleine tikjes om het gevoel te krijgen waar je de cane terecht wilt laten komen voor de laatste slagen, en dan vraag je me om ze te tellen, te bedanken en om de volgende te vragen.
    
    Na iedere slag, die zo'n pijn doen dat ik kleine kreetjes niet kan onderdrukken, geef ik het nummer, bedank je en vraag beleefd om de volgende slag. Na de laatste slag, die extreem hard was begin ik pas echt goed te huilen, mijn hoofd hangend, trillend op mijn benen. Je gaat rustig tegen me aan staan, en maakt mijn polsen los. Ik zak tegen je aan, en je slaat beschermend en troostend je armen om me heen en trekt me mee naar de bank. Je gaat zitten en trekt mij met je mee nog verder in je armen. Je wiegt me zachtjes heen en weer, sussende geluiden in mijn oor fluisterend tot ik weer wat bij ben gekomen.
    
    Ik kijk op de klok, het is inmiddels half 1 's nachts. Je ziet dat zelf ook, en zegt dat het tijd is om naar bed te gaan, morgen hebben we ...