De Nieuwe uitdaging (13+slot) - Sex Verhalen

De Nieuwe uitdaging (13+slot)

13)

De beslissende vergadering was in volle gang. Voor Sonja kroop de tijd voorbij. Uiteraard was de uitkomst van de directieraad bepalend voor haar toekomst binnen het bedrijf, maar er was meer. Tot nu toe had Carl haar geen enkele reactie gegeven op haar briefje. Toen hij naar de vergadering vertrok had hij haar wel gevraagd of ze hem succes wenste, maar meer ook niet. Haast op automatische piloot was ze tot bij hem gelopen en nadat ze eerst zijn stropdas netjes recht had getrokken, had ze hem met een vluchtige kus op de wang dat succes ook toegewenst. De glimlach die Carl haar daarop toestuurde, was hartverwarmend maar tegelijk ook onvoldoende om haar onzekerheid weg te nemen. Wilde Carl met haar verder..? Ze wist het niet en dat knaagde voortdurend aan haar gemoedsrust.

Sonja probeerde wel om gewoon haar werk te doen, maar eigenlijk was de spanning te groot. Voor de zoveelste keer werd haar blik als het ware naar het glazen bureauklokje gezogen. Kwart over twaalf, zag ze. De directieraad liep uit. Al vanaf het moment dat Carl naar de vergadering vertrok, stond de deur naar de gang wagenwijd open maar nog altijd was er geen beweging te zien. Sonja had nu graag een vlieg willen zijn, zo nieuwsgierig was ze naar wat er tijdens de vergadering gebeurde. Er stond dan ook heel wat op het spel. In de eerste plaats voor Carl uiteraard, maar ook voor haar zou een beslissing in het nadeel van haar overste grote gevolgen hebben. Als de directieraad voor het plan van Opdebeeck ...

... zou kiezen, en hij de nieuwe distributiemanager werd, dan kon zij haar baan als secretaresse wel schudden. Wim Opdebeeck zou het haar nooit vergeven dat zij zich tot het uiterste had ingezet om Carls plan goedgekeurd te krijgen. Dat ze net als Carl ontslagen zou worden, dat was weinig waarschijnlijk, maar een degradatie tot receptioniste of iets dergelijks zat er dan zeker aan te komen.

Om half één klonk er eindelijk gestommel op de gang. De eerste persoon die van de vergadering terugkeerde was Wim Opdebeeck. Met gebogen hoofd slofte hij als een geslagen hond aan haar deur voorbij. Van de zelfzekerheid die de man uitstraalde toen hij een paar uur eerder in de omgekeerde richting liep, was geen spoor meer te bekennen. Dat was alvast een goed voorteken.

Met kleine tussenpozen zag ze leden van de directieraad een voor een langskomen, maar nog altijd geen Carl. Sonja kon haar nieuwsgierigheid nu helemaal niet meer bedwingen. Ze stond op, stapte tot in de deuropening en loerde de gang in. Aan het einde van de gang, voor de dubbele deur van de vergaderzaal, zag ze Carl staan glunderen, terwijl hij lachend handen schudde en schouderklopjes in ontvangst nam. Sonja was nu hélemaal overtuigd van een goede afloop. Ze ging haar kantoor weer binnen. Genietend van het gelukzalige gevoel dat haar plots overviel, durfde ze nu de deur achter zich te sluiten.

“Het is gelukt!” riep Carl toen hij tien minuten later binnenkwam. “Kom hier, Sonja, en laat me je op passende wijze bedanken. ...