Mini - 58 - Sex Verhalen

Mini - 58

De zaterdag begon vroeg. Om 07:00 zaten Joline en ik al te ontbijten en om half acht zaten we in de auto. Tijdens de rit keek ik opzij; Joline zat naast me met een glimlach om haar mond. En vijf minuten later was die glimlach nog steeds aanwezig. “Hé schoonheid, vanwaar die lach op je toet?”

Ze keek opzij. “Wat denk je? Ik zit nog na te genieten van een heerlijke avond… En niet alleen van jouw bezemsteel, maar ook van een momentje “andere Kees”. Een Kees die zomaar in mijn haar staat te janken.” Ik dacht even na. “Bij jou kan dat. Voel ik me veilig om me te laten gaan. Er zijn weinig mensen bij wie ik dat kan. Jij, Ma en Fred.” Haar antwoord was veelzeggend. “Hmmmm….. Dan ben ik in ieder geval in goed gezelschap. Ben ik blij om.”

Ik grinnikte. “Ik zal jullie binnenkort voorzien van een grootverpakking Kleenex. Zullen jullie nodig hebben.” Een pets op m’n knie was mijn beloning. “Kees Jonkman! Ik dacht dat we een gesprek voerden over een serieus onderwerp! En jij moet er weer een geintje over maken…”

“Dat is één van de methodes om hiermee om te gaan schat. Van de twee keren dat ik samen met Fred heb staan janken, hebben we één keer afgesloten met een avond flink doorzakken. Dat was toen we samen het graf bezochten van mijn loopmaatje op de erebegraafplaats in Loenen. De andere keer kon niet; toen zaten we nog in Afghanistan, drooggelegd.” Ze keek me ernstig aan. “Ik wil samen met jou dan nog een keer het graf van jouw loopmaatje bezoeken.” Ik knikte. “Lijkt me een ...

... goed plan. Maar dan gaat die verpakking Kleenex wel mee.”

Daarna was het vrij stil in de auto, tot we in Malden aankwamen. Rob, Ton, Melissa en Clara waren daar al, maar tot onze verrassing troffen we daar ook Pa en Ma aan. “Tja… we hebben onze aanstaande schoondochter helpen verhuizen,” zei Pa droog, “dan moet je ook meehelpen met je aanstaande schoonzoon, anders krijg je scheve gezichten, nietwaar?” Melissa gniffelde. “Ik heb ze heel lief gevraagd of ze mee wilden helpen. Als ze het niet zouden doen, zou ik ze net zo onderuithalen als Rob.”

Pa keek me aan. “Tja, wat moet je dan?” “Retorische vraag, Pa. Tenminste… Zolang Mel in de buurt is.” Tony had de koffie klaar staan en we verdeelden de taken tijdens het nuttigen hiervan. Ton had een bestelbus gehuurd en Pa had een boedelbak achter zijn auto gehangen. Als eerste zou de bestelbus met meubels en grote zaken worden beladen, daarna de boedelbak. Dan zou het hele spul richting Berg en Dal gereden worden en voor de eventueel overgebleven spullen zou de boedelbak nog een keer rijden.

Het grootste deel van Rob z’n inventaris stond al gereed in de garage: de bestelwagen hoefde alleen achteruit er in te rijden en we konden zijn meubels snel inladen. De boedelbak ging even snel en twee uur later stonden we in Berg en Dal. Rob z’n flat keek uit over de Ooijpolder. “Zo, jij woont hier niet verkeerd, broertje…” zei Joline, toen ze in de huiskamer stond. Melissa stond stralend om zich heen te kijken. “Mooi hé? Bijna net zo’n ...