Getuigenis van een dé- evangelisatie 12 - Sex Verhalen

Getuigenis van een dé- evangelisatie 12

... gaat is Irma de mening toegedaan dat Ellen, als zij daadwerkelijk in mijn gunst wil groeien, ook dat aspect dient te beheersen.

Wanneer ik die middag van kantoor kom zijn de dames druk in de keuken. De geur van verse Italiaanse kruiden, laat het water al bij voorbaat in mijn mond lopen. Nadat ik beiden heb begroet en Irma een zoen heb gegeven loop ik door naar de woonkamer. Daar blijkt de tafel feestelijk gedekt. Het is lang geleden dat ik het tafelkleed met bijpassende stoffen servetten nog heb gezien. Hierover nadenkend kom ik tot de conclusie dat het zeker sinds het overlijden van Ria niet meer is gebruikt. Ik steek de kaarsen alvast aan en bedenk dat een Italian Coffee wellicht een goeie afsluiter van de maaltijd zal zijn.

Terug in de keuken vraag ik Irma of zij wellicht nog slagroom over heeft. Het blijkt dat zij meerdere pakjes lang houdbare room had meegenomen. "Waarom vraag je dat?" "Ik wil een lekkere koffie maken als afsluiting van de maaltijd." "Hmm lekker. Koffie met slagroom… Zal ik de slagroom alvast stijf slaan meester?" "Zolang als je beseft dat dat voorlopig het enige is dat je stijf mag kloppen, be my Guest." "Je bent een pestkop Jongen." "Laar maar Mama. Ik heb niet anders verdiend." Onderhand Ellen met de slagroom aan de slag gaat zet ik een kan sterke koffie. Uit het dressoir in de woonkamer haal ik alvast drie koffieglazen en zet die bij het koffiezetapparaat op het aanrecht. "Zal ik een fles Chianti uit de kelder ophalen?" "Lekker John. Chianti ...

... is een prima begeleider van de Ossobuco" "Ossobuco, van echt kalfsvlees?" "Wat dacht jij dan jongen. Voor jou is alleen het beste." "Nou met je niet overdrijven Irma. Ik ben geen heilige." Irma schiet in de lach. "Nee dat voel ik nog steeds aan mijn kontje." "Doet 't nog pijn?" Ik zie hoe ze nadenkt. "Nee, niet echt pijn. Het is meer de gevoelige herinnering aan een boeiende ervaring." "Ik kon mijn ogen niet geloven Mama. Ik had nooit gedacht dat het zou passen. Laat staan dat jij het ook nog fijn zou vinden." "Wat zeg je nou sletje. Wat is het? Ik wil wel dat je de dingen gewoon bij hun naam noemt." "Èh sorry meester. Maar ik ben dat niet gewend. Ik bedoelde natuurlijk u piemel." "Goed zo wijfie." "Als je dan toch bezig bent ,dan vertel John ook maar wat je mij vanmorgen verteld hebt." Ellen kleurt van haar haarwortels tot in haar decolleté." "Ù ik … Ik vind hem mooi. Ik bedoel u stijve piemel. Ik had zoiets nog nooit in 't echt gezien. Alleen vroeger wel eens in de vieze boekjes in Papa's nachtkastje." "En verder meisje?" "Ik vind hem mooi, maar hij maakt me ook, èh, bang… Bang dat het bij mij niet gaat passen." Ik moet mijn lach inhouden bij zoveel naïviteit. "En stel nou dat het echt niet past. Wat dan?" "Dan… Dan ben ik u niet waardig meester."

"Lieverd denk na? Hoe denk je dat een vrouw een kind kan baren, als een stijve pik van een redelijk formaat niet eens zou passen. Bovendien wat heeft Brenda verteld. Wat is voor haar het summum van genot en overgave aan Yvette?" ...