1. Hutavontuur Verstoord Door... - 1


    Datum: 30-6-2020, Categorieën: Bi Auteur: Penpaal, Bron: Opwindend

    Tijdens ons geil samenzijn in de hut in het bos, dronk ik het eerste flesje cola leeg, nadat ik de anderen ook een slokje had gegund. Ik bedacht ter plekke wat leuks. 'Mijn volgende opdracht', zei ik, 'is dat ik dit flesje vol plas, en dat jullie het samen leeg drinken. Ik heb nog wat uitstaan van de vorige keer, Dymfke'. Die keek een beetje zuur naar me toen ik na wat seconden triomfantelijk begon het flesje vol te plassen. Ik kreeg het bijna helemaal vol, zij het met enige moeite.
    
    Miranda en Harry waren nog druk bezig met andere dingen, dus was het aan Dymfke om de eerste slokken uit het flesje te nemen. Ze trok een erg vies gezicht, maar deed het toch en slikte alles door. Ze leek toen even alles weer over te gaan geven, maar ze boerde een keer flink en keek me vervolgens uitdagend aan. Zo van: zo doen wij vrouwen dat! Miranda en Harry moesten hun arbeid even onderbreken van mij en dronken om beurten de rest van het flesje met warme pis leeg. Ook niet van harte, maar ze deden het wel. Nu wachtte mij natuurlijk zoete wraak, dat liet zich raden.
    
    Dymfke nam het initiatief. 'Zo meneertje', zei ze, 'nu gaan we die fles eens even in jouw kontje jagen'. Daar was ik al bang voor … 'Ga maar knielen en trek je billen uit elkaar, dan doe ik de rest wel. En Harry, ga maar weer verder met likken, want je was nog niet klaar. Ik heb nog geen orgasme gehoord van Miranda. En de vijf minuten waren nog niet om'.
    
    Dymfke smeerde mijn sterretje in, deed ook nog wat creme rond de ...
    ... flessenhals, stopte haar wijsvinger in mij en schoof ook het eerste stukje van het ronde glazen ding voorzichtig, maar resoluut bij mij naar binnen toe. Kennelijk was de hoek niet goed, of ik zat verkeerd, en ik was anaal nog maagd, want het deed erg zeer en ik gaf een flinke schreeuw en verstarde. En het flesje floepte er weer uit. Harry en Miranda keken vanuit hun hoek verschrikt op.
    
    Opeens klonk er een stem van een volwassene vanaf het pad, dichtbij de hut. 'Is daar iemand?', vroeg een mannenstem. We schrokken en stopten abrupt waar we mee bezig waren. We hadden natuurlijk vreemde geluiden gemaakt, en dat had iemands nieuwsgierigheid gewekt. We hoorden iemand naderbij komen en opeens verscheen er een man vóór de hut. Iemand in een zwarte pij. Shit, een pater van school!
    
    'Zo, wat zie ik daar?' Miranda en Dymfke hielden hun armen voor hun borsten en deden hun benen snel bij elkaar. De blik van de pater ging echter meteen naar de twee piemels uit. Een kleine en een middelgrote. 'En wat zijn jullie aan het doen, viespeuken?'
    
    Mijn zorgvuldig geregisseerde droomspel leek in één klap in duigen te vallen. Ik moest even nadenken over de volgende stap. Miranda was me echter voor. 'U mag met ons meedoen, pater, maar op één voorwaarde: dat u uw mond erover dichthoudt. En dat u niet de baas gaat spelen over ons'. De pater zweeg even en woog zijn opties af.
    
    Hij trok bij wijze van antwoord zijn ruim zittende pij omhoog. Geen onderbroek te zien, wel een harig bierbuikje, daarentegen ...
«123»