De Weddenschap - 5 - Sex Verhalen

De Weddenschap - 5

... met de pret. Ik knipoogde veelbetekenend.

Met stomheid geslagen keken ze me aan. Kennelijk hadden ze iets dergelijks nooit achter me gezocht. Ik glimlachte. “Dus je hoeft je niet te schamen voor je onschuldige gesnuffel in mama’s gedragen panty’s Daan.” Ik richtte mijn blik op Tex “ En jij Tex, ruk je maar af wanneer je wilt, ik doe het dus ook en ik kan niet wachten om je nog meer pikante filmpjes van mama te laten zien.” Ze keken elkaar en mij vol ongeloof aan. Het was doodstil. Vragende blikken. Even was ik bang dat het verkeerd uit zou pakken. Had ik beter niets kunnen zeggen? Had ik nu mijn eigen ruiten ingegooid?

de bevrijdende lach

Maar toen Tex begon te grinniken, wist ik dat het goed zat. Al snel ging het grinniken over in een bevrijdende lach. Ook Daan barstte nu in lachen uit. Ze kwamen niet meer bij die twee. De tranen rolden over hun wangen. “Hahaha! Wat zijn wij toch een stelletje idioten bij elkaar! Mama moest eens weten.” lachte Tex en sloeg me hard op mijn rug. “Vies rukkertje dat je er bent!” Nu hield ik het ook niet meer en barstte in lachen uit. De andere stamgasten keken ons geamuseerd aan. “Mogen wij ook weten waar jullie zo om lachen?” vroeg de barkeeper. We keken elkaar een moment aan en barsten weer in keihard lachen uit. “Nee, nee...beter van niet.” huilde ik terwijl ik ineengekrompen van het lachen over de bar hing.

Ben, mijn oudste zoon, had zich al die tijd afzijdig gehouden en keek ons misprijzend aan. “Tjesus! Wat zijn jullie een ...

... stelletje zielige viespeuken! Daan en Tex keken elkaar aan en barsten weer in lachen uit. “Vergeet vooral jezelf niet Ben!” proestte Tex uit. “Jij en Sylvia zijn misschien nog wel het meest verknipt!” Ben liep rood aan van woede en schaamte. “Je houdt je kop over mij en Sylvia hoor je?” Het klonk bijna smekend. “We staan op het punt om te trouwen!” Maar Tex liet zich niet stoppen.

“Ja! En welke bruidsjurk draagt Sylvia op haar trouwdag?...die van mama toch?...En op wie lijkt Sylvia als twee druppels water?...”

Ben schoof ongemakkelijk op zijn barkruk heen en weer. “Kan ik er wat aan doen dat Sylvia wat op mama lijkt?” fluisterde hij ongemakkelijk. Daan en Tex barsten weer in lachen uit. “WAT??...WAT??...hahahaha! We weten toch al jaren dat jij eigenlijk verliefd bent op mama!” zei Tex brutaal. “Ik durf te wedden dat je, elke keer als je je knots in Sylvia duwt, je stiekem aan mama denkt!” Ben liep vuurrood aan en hief zijn vuist omhoog om uit te halen naar zijn jongste broer. Weer moest ik tussenbeide komen. “ALSJEBLIEFT!! Geen geweld!” Ben’s ogen spoten vuur. Zijn trillende vuist hing een moment doelloos in de lucht. Toen liet hij zijn gebalde vuist keihard op de bar landen. De bierglazen trilden en het bier spatte alle kanten op. Ik liet hem even bijkomen en sloeg toen een arm om hem heen. Ben keek stoïcijns de andere kant op.

“Spreekt Tex de waarheid of niet??!!” Ben kromp in elkaar. Huilde hij nou? Ik klopte hem vaderlijk op de rug. “Het geeft niets Ben, het is ...