Route 66 - Highway of Love - (1) - Sex Verhalen

Route 66 - Highway of Love - (1)

Dave loopt rustig door de gang naar zijn kantoor. Bij zijn kamer gekomen pakt hij de deurkruk, opent de deur en loopt naar binnen. Zijn secretaresse kijkt op. Enigszins verbaasd want ze is gewend dat hij altijd snel naar binnen loopt en direct naar zijn kantoor gaat.

Dan beseft ze dat dit ook voor haar de laatste keer zal zijn dat hij binnenkomt. Hij blijft in haar kamer en loopt rustig richting het raam. Hij draait zich om en ze kijken elkaar aan.

“Alles is geregeld MaryJane, het bedrijf is nu definitief verkocht” zegt Dave “de contracten waren in orde, bedankt nog voor je werk daaraan maar ze zijn nu getekend en ik ben directeur af. Volgende week komt hier een nieuwe directeur.”

“En jij, wat ga jij doen?” vraagt MaryJane.

“Ik ga naar huis, eerst eens een paar weken genieten van mijn vrijheid. Je weet wat dit bedrijf waard is, dan kun je ook op je vingers natellen dat ik niet meer hoef te werken, 36 jaar en binnen. Ik had dat nooit verwacht toen ik acht jaar geleden noodgedwongen deze plek innam. Eigenlijk moet ik mijn vader bedanken, maar ja die is niet meer.”

Hij staat voor het raam, draait zich om en kijkt uit over de stad. Het uitzicht is hier altijd mooi. Hun kantoor in Sears Tower is gevestigd op de etages 68 tot 72 en het directiekantoor heeft de bovenste daarvan. Hij kijkt naar omlaag. De mensen lijken mieren en de auto’s zijn net veldmuisjes, zo bewegen ze ook. Hollen, stilstaan, hollen, enzovoort. Dan draait hij zich om. “Ga je nog een keertje met ...

... me uit eten MaryJane, als een soort van afscheid?”

MaryJane glimlacht, “ik ga heel graag nog een keer met jou uit eten Dave, wat mij betreft vanavond nog, ik heb toch niks te doen.”

“Zal ik je om een uur of zeven oppikken?”

“Ik zorg dat ik klaar sta, je weet nog waar ik woon?”

“Ja” zegt Dave “dat weet ik nog.”

Hij loopt zijn kantoor in en komt een paar minuten later met zijn koffertje naar buiten.

“Nou MaryJane, het zit erop. Ik wens je alvast veel succes voor de toekomst.”

Dave loopt naar haar toe en geeft haar twee kussen op haar wangen.

“Ik zie je vanavond nog.”

“Ja, Dave, tot vanavond.”

Hij wandelt de deur uit en MaryJane kijkt hem na. Ze voelt traantjes opwellen. Acht jaar is een hele tijd. Toen ze negen jaar geleden hier kwam werken, werkte ze voor John, de vader van Dave. Een man die hard werken eiste maar daar dan ook een goed salaris tegenover zette. Groot was de verslagenheid in het bedrijf toen de onheilstijding hun bereikte. Het vliegtuigje waarin hij en zijn vrouw, de moeder van Dave, zaten was gecrasht, geen van de inzittenden had het ongeluk overleeft. Twee weken later kwam Dave. Ze merkte dat hij veel van het karakter van zijn vader had. Ook hij eiste vaak veel van zijn personeel, maar zette daar ook wat tegenover.

Zo gaan ze nu één keer per jaar met het voltallige personeel een vrijdag en een zaterdag uit. Er is een kerstbonus ingevoerd. MaryJane is een van de mensen die een auto van de zaak kreeg.

Nu is hij weg. Ze ziet hem ...