Driemaster - Sex Verhalen

Driemaster

Aan de reling liep een aantal mannen te trekken aan een touw. Op de achtersteven staan drie mensen te kijken, de zeilen staan bol in de wind. Al een paar maanden zijn ze nu op zee, de kapitein staat met haar eerste en tweede man te kijken naar de trekkende mannen langs de reling. Langzaam wordt het touw binnenboord gehaald, aan het einde zit een klein bootje vast gemaakt. Een paar dagen geleden hebben de piraten het overvallen, er was geen gevecht voor nodig. Er waren vijf mensen aan boord, drie mannen en twee vrouwen. De mannen waren direct over boord gegooid en de vrouwen waren in het ruim van het piratenschip gezet. Nadat het schip weer tegen het grote schip was aangetrokken stapten er twee piraten aan boord. Na een korte inspectie worden de laatste spullen uit het bootje gehaald, daarna werd het bootje losgemaakt en in brand gestoken. Langzaam keek de kapitein het vuurbolletje na, even later verdween het in de golven. Claudine draaide zich om en keek haar stuurlui aan: “dat was de moeite niet, het wordt tijd dat we weer eens een goede buit enteren”, bromde ze tegen de mannen. Claudine was al jaren een gevreesde piraat, overal werd er over haar gepraat. Er stond ook een grote beloning voor degene die haar levend zou vangen. Zij was de vijftig al gepasseerd, haar vader had de zeeën ook bevaren en zo goed als leeg geroofd, tot op een dag hij tegen drie oorlogsschepen aanliep. Het enige wat hij kon doen was er voor zorgen dat Claudine en nog een paar vrouwen konden ...

... vluchten. Hij had hun op een klein roeibootje gezet, daarna was hij de oorlogsschepen aangevallen. De bemanning van de oorlogsschepen hadden niet gezien dat het roeibootje werd uitgezet, daarna hadden ze ook niet de tijd om er naar te kijken. Tijdens het gevecht waren er twee van de drie oorlogsschepen tot zinken gebracht en het derde schip was zwaar beschadigd. De piraat kon nog wel weg varen maar was niet veel verder gekomen dan enkele honderden meters en was daar gezonken. Het roeibootje was bij een eiland aangekomen, daar hebben de overlevende van het gevecht hun leven gesleten. Claudine is er opgegroeid, en heeft les in allerlei zaken gekregen van haar begeleiders.

Vaak denkt ze terug aan de tijd op het eiland, het was er mooi en ook heel zwaar. Zij was zes geweest toen ze er aan kwamen. Het eiland was onbewoond, er stonden bomen en struiken, er was een mooi zoetwater rivier. Aan die rivier hadden ze hun kamp opgeslagen, met de zaden die ze mee hadden gekregen van de boot waren ze begonnen met het verbouwen van de grond. Deze verbouwing had hun het leven gered en elk jaar konden ze weer meer verbouwen. De lessen die Claudine moest volgen deed ze met heel veel plezier, zij was op twaalfjarige leeftijd wijzer dan haar begeleiders. Doordat er wel eens kisten aanspoelde van gezonken schepen kon zij haar studie voortzetten. In de kisten zaten soms boeken en dan weer wapens, alles was wel een keer aangespoeld. Jaren later konden zij eindelijk van het eiland af komen doordat ze een ...