1. Hulp van de kerk 2


    Datum: 18-6-2020, Categorieën: Werk Auteur: Rich, Bron: Gertibaldi

    Zoals ik vertelde deed ik met 36 jaar vrijwilligers werk. Ik ging namens de kerk bij eenzame ouderen langs voor een praatje. Meestal deed ik dit op een zondagmiddag nadat ik mijn vrouw en kinderen had afgezet bij mijn schoonouders. De dominee vertelde dat veel mensen hem hadden gebeld. Zij vertelde dat ik een fijne man was om mee te praten. Elke maand kreeg ik na een dienst een bezoeklijst van de dominee. Vanmiddag had ik mevrouw Waanders voor een bezoek staan. De dominee vertelde dat zij ziek was en gaf een fruitmandje mee. Ook gaf hij mij een waarschuwing mee. Mevrouw Waanders was bepaald niet aardig en zeker niet de schoonste! Ik zei tegen de dominee; ik sla mij er wel door heen!. Ik liep met mijn vrouw en kinderen naar de auto en wij reden naar mijn schoonouders. Wij gingen naar binnen en dronken samen een kopje koffie. Mijn schoonmoeder vertelde dat zij mevrouw Waanders wel eens had gezien. Zij zag er onverzorgd en heel dik uit. Volgens mijn schoonmoeder was zij al bijna 70 jaar en nooit getrouwd geweest.
    
    Na de lunch vertrok ik naar mevrouw Waanders, mijn vrouw en haar ouders wenste mijn sterkte. Mijn vrouw bood zelfs aan om mee te gaan. Ik zei; kom op nauw, het zal allemaal wel meevallen! Ik liep de deur uit en ging op weg naar mevrouw Waanders. Met vijf minuten stond ik al bij een oud vervallen bungalow. Ik belde aan, hoorde een hond blaffen maar de deur bleef dicht. Het leek uren te duren maar eindelijk ging de deur op een kier. Een vrouwen stem vroeg; wat moet u? ...
    ... Ik zei; mevrouw Waanders, ik kom namens de kerk u iets brengen! De deur ging van de ketting, zij deed de deur open en draaide zich gelijk om. Samen met de hond liep zj een kamer in en riep tegen mij; doe de deur dicht anders krijg ik het koud! Ik dacht; wat een onbeschofte vrouw! Eigenlijk zou ik het fruitmandje in de gang moeten zetten en hard weglopen. Maar in belang van de kerk ging ik een kamer binnen. Het bleek haar slaapkamer te zijn. Mevrouw Waanders zat op de rand van het bed en de hond lag in een hoek in zijn mand. De bejaarde vrouw zei snibbig; zet die fruitbak maar op mijn nachtkastje! Ik zei; hierbij namens de kerk en veel sterkte! Snel liep ik de slaapkamer uit, mevrouw Waanders riep nog na; meneer wij moeten nog bidden! Ik had de voordeur al in mijn hand maar kon het niet maken om weg te lopen.
    
    Mevrouw Waanders zei; zo makkelijk komt u niet van mij af, ik betaal genoeg aan de kerk! Een halfuur lang zat mevrouw Waanders te mopperen en te klagen over de kerk. Ik keek haar amper aan, knikte af en toe maar zei niets. Ik zat in een stoel en rook ondertussen de vieze geur van de slaapkamer. Het was een geur van ouderdom, hond en zweetvoeten. Terwijl mevrouw Waanders bleef razen nam ik haar in mij op. De bejaarde was lelijk, vies en enorm dik. Zij droeg een vale dunne nachtjapon en grijze wollen sokken. De benen die onder haar nachtjapon vandaan kwamen waren vet en vol met rode vlekken. Ik kon mijn goed voorstellen dat zo'n wijf nooit getrouwd was geweest. Eindelijk ...
«123»