Jeanet, De Buurvrouw - 3 - Sex Verhalen

Jeanet, De Buurvrouw - 3

Ook al ben je ongesteld….

Jeanet had 2 opeenvolgende dagen heerlijke sex gehad met haar buurman, maar nu was het even rustig. Ze dacht er met plezier aan terug. Wat haar nog het meest verbaasde was de gemakkelijkheid waarmee ze al wat hij deed kon accepteren. En niet alleen dat, ze had zichzelf ook zo snel aan hem gegeven. Alsof ze hem al jaren kende. Alles was goed wat hij deed. Ze zag hem nog staan rommelen in haar kledingkast. Ze zag nog hoe hij sniffelde aan haar slipjes. Ze zag hem haar dildo pakken die achter haar slipjes verborgen lag. Ze moest er nog om glimlachen en voelde zich er goed bij. Ze hadden afgesproken elkaar de volgende week weer te zien, maar een dag was niet afgesproken. Ze teksten wel.

Helaas werd Jeanet aan het eind van het weekend ongesteld. Dat betekende voor haar dat ze ten minste 3 dagen, soms zelfs 4, niets in haar kutje kon hebben. Het deed te veel pijn. Natuurlijk vond ze het jammer dat het net nu moest gebeuren, maar daar was nu eenmaal niets aan te doen. Maandag was een heel vervelende dag voor haar, dinsdag ook, hoewel het al wat beter ging.

Jeanet dacht vaak aan hem. Ze hoopte dat ze hem later in de week weer zou zien. Het was per slot van rekening al weer 6 dagen geleden dat ze samen waren. Maar ze hoorde niets van hem en dat kwam nu eigenlijk goed uit. Soms zag ze hem in de tuin, dan keek hij op naar haar slaapkamer, maar dat was ook alles. Het werd woensdag.

Jeanet had heerlijk gedoucht en liep met alleen haar slipje aan naar ...

... haar slaapkamer. Ze keek in de kast naar wat ze aan zou trekken, maar voor ze tot een keuze kon komen, hoorde ze dat ze een tekst kreeg. Ze liep naar het bed, ging zitten en opende de tekst. Ze las: ‘Heb je koffie?’ Een tekst van hem. Er ging een schok door haar heen. Ze voelde zich ineens blij en warm worden. Onmiddellijk tekste ze terug: ‘Voor jou altijd.’ Zijn antwoord volgde snel: ‘Doe dan de keukendeur maar open, want ben er al.’

Wow! En ze was nog niet eens aangekleed! Snel schoot ze haar ochtendjas aan en haastte zich de trap af. Hij stond inderdaad te wachten. Ze deed de keukendeur van het slot en deed een paar passen achteruit tot ze met haar rug tegen de muur stond. Hij kwam binnen, deed de deur achter zich dicht en bleef staan. God, wat zag hij er goed uit, dacht Jeanet. Hij droeg een lange broek en een wit overhemd dat half geopend was. Ze zag zijn gebruinde borst. Met het zonlicht dat van achter op hem scheen, leek hij wel een Adonis. Ze bewonderde zijn look. Met een glimlach stapte hij op haar af en omarmde haar. Hij zei: “Meissie van me, ik ben heel blij je weer te zien.” Meissie, zei hij. Van iedere andere man had Jeanet dat niet zomaar geaccepteerd. Waarschijnlijk had ze een of ander sarcastische antwoord gegeven. Maar van hem? In zijn armen, stevig tegen zijn brede borst, voelde ze zich als een klein meisje. En soms is dat best een lekker gevoel. “En waar is mijn koffie?” Hij wilde met haar de kamer inlopen, maar dat vond Jeanet geen goed idee. Stel dat ...