1. Als Aupair - 1


    Datum: 1-6-2020, Categorieën: Hetero Auteur: Tristan, Bron: Opwindend

    ... een grijze muis, een nietszeggend meisje dat er onbeduidend en een beetje onverzorgd uitzag.
    
    4 uur later stond ze met het zweet op haar voorhoofd in Nice op het vliegveld. De reis was verschrikkelijk geweest, de hele vlucht was ze bezig geweest om de corpulente lijven van de twee Engelse mannen naast haar niet tegen het hare aan te laten drukken. De mannen waren luidruchtig geweest, stonken naar alcohol en maakte constant ongepaste opmerkingen richting de stewardessen. Ze was opgelucht toen ze eindelijk het vliegtuig kon verlaten, bij het opstaan had ze zelfs de hand van 1 van de mannen op haar achterste gevoeld, wat haar bijna tegen het plafond liet stuiteren van de schrik, wat bij de mannen tot grote hilariteit leidde. Ze stond in de brandende de zon buiten voor het vliegveld, ze was veel te warm gekleed. Ze zou opgehaald worden door haar “nieuwe familie” maar deze waren nergens te bekennen. Net toen ze terug naar binnen wilde lopen voor hulp kwam er een donkergroene Austin Healey aan gescheurd. Voorin zat een vrouw die ze herkende van de foto’s. “Brenda!” riep Jeannette enthousiast met een zwaar Frans accent. “Brenda ici” riep ze al zwaaiend. Ze sprong de auto uit en Brenda haar mond viel open van verbazing. Ze had een degelijke dame verwacht, zoals haar moeder met een rok of een lange bloemetjesjurk, maar niets van dit alles. Voor haar stond een vrouw met een als hotpants afgeknipte spijkerbroek, waarboven ze een slechts een dichtgeknoopte rode blouse aan had die ...
    ... nauwelijks het topje van haar bikini verborg. Haar platte buik werd opgesierd door een navelpiercing die glinsterde in de zon. Doordat ze een sleehak met peeptoe droeg kon Brenda zien dat haar teennagels in dezelfde rode kleur waren gelakt als haar nagels. Haar ogen waren verscholen achter een grote zonnebril en haar donkere haren waren verstop onder een sjaal die ze om haar hoofd had gebonden. Wow deze dame straalde een en al vrouwelijkheid uit, naast haar voelde Brenda zich echt een Hollandse boerentrien in een hobbezak. Voordat ze het wist had Jeannette haar handen om haar heen geslagen en gaf ze Brenda op iedere wang een kus. “Welkom in Frankrijk en sorry dat ik zo laat was, maar het is Fred zijn schuld” zei ze Jeannette met een knipoog. Het duurde even voordat Brenda zichzelf herpakt had, de knipoog was al helemaal langs haar heen gegaan en ze zei: “Dat geeft niks hoor mevrouw Schippers.” Verschrikt keek Jeannette achterom: “Mevrouw Schippers! Waar is mijn schoonmoeder!” riep ze lachend. “Nee hoor lieverd, noem mij maar gewoon Jenny dat doet iedereen. Kom pak je spullen we gaan.” Bedremmeld stond Brenda te kijken, pas toen Jenny haar tas pakte kwam ze in beweging en gooide haar koffer op zeer beperkte achterbank. Ze zat nog maar nauwelijks, ingeklemd tussen haar koffer en het portier of Jenny gaf vol gas en scheurde de stad uit door de heuvels richting hun huis.
    
    Door het open dak en door de wilde rijstijl van Jenny kon Brenda haar nauwelijks verstaan, maar na 30 minuten ...
«1234...9»