High Class 24 Karaats - 2 - Sex Verhalen

High Class 24 Karaats - 2

... komt allemaal goed. Je moet nog geduld hebben en veel rusten’. Ze hing een nieuw infuus op en controleerde wat instellingen op een paneel achter mij. Toen ging ze weer weg.

Zo nu en dan was ik wakker, maar nooit lang. Soms kwam de vriendelijk ogende vrouw aan mijn bed, maar meestal lag ik stil alleen in een soort van ziekenhuiszaaltje. De vrouw bevochtigde dan mijn lippen, verving een infuus of deed iets anders. Op een dag kwam de vrouw met twee andere vrouwen aan mijn bed staan. ‘We gaan je straks verplaatsen, maar je kan nog niet bewegen. Dat zal je langzaam moeten opbouwen. Er is dus niks ernstigs aan de hand. Het heeft alleen te maken met het feit dat je bijna vier maanden stil gelegen hebt. Wij zijn het team wat je hierin begeleidt.’

Vier maanden stil gelegen?? Wat was er gebeurd?! Had ik een ongeluk gehad? Wat was er gebeurd nadat ik een spuitje had gekregen van Sheryl? Ik probeerde te praten en het lukte wonderwel, maar meteen stopte ik. Ik leek wel schor en mijn stem klonk echt superraar. De vrouwen keken me bemoedigend aan. Ik kreeg een slokje water en probeerde het toen nog eens. Langzaam lukt het om woorden te zeggen. Het deed nog wat pijn in mijn kaak, maar het lukte. Maar mijn stem, wat was er met mijn stem? Ik keek hen aan en vroeg het hun. ‘Wat is er met mijn stem?’. Eén van de vrouwen nam het woord: ‘Het klinkt mooi Sarah, je hebt een mooie stem. Precies zoals we gehoopt hadden’. ‘Wat bedoel je?’, vroeg ik. ‘Wel’, zei ze, ‘je stem van vroeger heb je ...

... niet meer. We hebben andere stembanden ingebracht en nu klinkt het precies we je willen hebben?’. Honderd en tien vragen schoten door mijn hoofd. ‘Waar ben ik?, vroeg ik ten slotte. ‘Je bent in veilige en goede handen’, zei de vrouw. Toen maakte ze wat riemen los en kwam ik wat losser in mijn bed te liggen. De vrouwen reden een ander bed naast de mijne. Toen werd ik van het ene naar het andere bed verplaatst. Vervolgens werd in naar een andere zaal gereden. Ik probeerde me te bewegen, maar alles leek wel pap. In de zaal werden allerlei robotachtige armpjes op mijn armen, benen en middel aangebracht. Vervolgens voelde ik allerlei prikkeltjes en stroompjes door mijn lichaam gaan. Dit duurde ongeveer een uur. Daarna werd ik weer opgehaald en teruggebracht op mijn oude bed.

De dagen erna kreeg ik elke dag ‘prikkelbehandelingen’. Soms wat langer, soms wat korter. Ook werd ik elke dag gewassen door de vriendelijk ogende vrouw. Na een kleine week werd ik door twee vrouwen overeind geholpen en voor het eerst keek ik naar mijn armen en kon ik contouren onder mijn ziekenhuiskleding onderscheiden. Ik had borsten! Vrouwenborsten! Zag ik dat nu goed? Had ik ook vrouwen armen? Verbaasd keek ik hen aan en vroeg of ik echt vrouwenborsten had. ‘Ja’ zei ze. Angst gierde door mijn lijf. Zouden ze een vrouw van me gemaakt hebben?! ‘Ik wil iemand spreken die me verteld wat er is gebeurd!’ De vrouw keek me vriendelijk aan en niet lang daarna kwam er andere vrouw mijn zaal oplopen.

‘Sarah, we ...