1. Op het Internaat


    Datum: 25-5-2020, Categorieën: Tieners Auteur: Bacchus, Bron: Gertibaldi

    Ik was verscheidene malen op het internaat geweest, maar nog nooit in het weekend. Doordeweeks was het altijd een levendige bedoeling maar heerste er het strenge gezag van het hoofd meneer Willemse, die geen nachtelijke onrusten of uitspattingen tolereerde en bovendien streng christelijk was. Zelf kwam ik uit een christelijk gezin, maar hier was het wel erg streng, merkte ik al snel. Dat ik hier tot mijn eindexamen zou moeten wonen was geen fijn vooruitzicht, maar er viel mee te leven. Gelukkig had ik op mijn nieuwe school – die naast het internaat stond – al wat vrienden gemaakt, en kon ik met de anderen op het internaat goed opschieten. Wat het leven verder draaglijk zou maken waren natuurlijk de meisjes. Er kon echter ‘niets’ gebeuren, want meneer Willemse hield de touwtjes goed strak. Dacht hij.
    
    Die donderdag mocht ik eindelijk in een permanente kamer. De vorige bewoonster was vrijwillig verhuisd naar haar andere huiskamer, was mij verteld. Ze moest alleen nog haar spullen verplaatsen, iets waarbij ik haar graag bij wou helpen, vertelde ik meneer Willemse. Aangekomen in de nieuwe kamer bleek mijn voorgangster Pauline te zijn. Opeens stonden we voor elkaar en wisten het eerste moment geen woord uit te brengen van verlegenheid: we hadden elkaar nog nooit gesproken en aan tafel had ze mijn blikken beantwoord met blozen. Verlegen stelden ze zich voor, waarna ze haar tas verder inpakte en mij een goede blik gaf op haar billen. Pauline was niet mooi te noemen met haar ...
    ... brilletje en bleke huid, maar deed menig jongen watertanden met – vooral voor haar geringe lengte en leeftijd van zestien jaar - haar ronde vormen (wist ik vrij zeker). Ze was echter verlegen en introvert, kapte avances van nieuwsgierige jongens in een vroeg stadium af. De meesten gaven er dan de brui aan (er waren genoeg mooiere meiden), maar ik voelde me al op het eerste gezicht tot haar aangetrokken. Dat ik haar zou onderwerpen en nemen lag toen echter voorbij mijn dromen.
    
    Mijn kamer zag er niet echt nieuw uit: Pauline had niet opgeruimd en de vloer moest nodig gesopt worden. ‘Het spijt me echt,’ zei ze oprecht, ‘ik had een tentamen, ik kon…’
    
    ‘Het is goed’ kapte ik haar af. Ze was niet het assertieve type.
    
    ‘Ik zal de vloer vrijdagavond soppen’ beloofde ze.
    
    ‘Ben je dan niet naar je ouders op de binnenvaart?’
    
    ‘Nee, jij wel dan?’
    
    ‘Ook niet, die van mij zitten door het weer vast in Duitsland’
    
    ‘De mijne ook. Nou, ik ga, tot morgenavond.’
    
    Aldus geschiede. Die vrijdagavond kwam ze met een teiltje en doek, en begon ze zonder veel te zeggen mijn vloer te soppen. Dat ze op haar knieën voor mij werkte gaf mij een prikkelend gevoel in mijn kruis. Daarbij kwam nog het aangezicht van haar ronde achterwerk, en al snel stond mijn pik stijf, wat ik ternauwernood kon verbergen onder mijn trui.
    
    ‘Kan je daar achter het bureau ook even boenen?’ vroeg ik.
    
    ‘Dat… dat is niet echt nodig’ zei ze vertwijfeld, daarmee mijn nieuwsgierigheid opwekkend.
    
    ‘Doe maar, anders is ...
«123»