1. Een Donker Bezoek - 1


    Datum: 24-5-2020, Categorieën: Homo Auteur: Schrijvendestudent, Bron: Opwindend

    Met mijn voeten in het Ugandese stof, bezweet en met een zware tas loop ik na een lange dag richting mijn eigen huisje. Het is zo’n 5 minuten lopen vanaf de school waar ik werk, die midden in het Afrikaanse Uganda staat. Onderweg word ik gegroet door verschillende kinderen. De ene schreeuwt: ‘Teacher Benjamin’, de ander die mijn naam niet weet roept: ‘mzungo’, wat zoveel betekent als ‘blanke’. Nadat ik klaar was met mijn opleiding tot meester, besloot ik gelijk om mijn koffers te pakken en te vertrekken naar het land waar ik tijdens mijn opleiding stage had gelopen: Uganda. Hier werk ik nu van maandag tot en met vrijdag op een basisschool en ben ik voornamelijk bezig met het rekenonderwijs. Een groot aandachtspunt in Uganda, want veel volwassenen tellen nog met hun vingers. Het is ze nooit op de goede manier geleerd. De komende twee jaar ga ik mij focussen op dit probleem op dezelfde school. Een school met een Zweedse directeur, maar met Ugandese leerkrachten. Samen met de directeur wil ik uiteindelijk in heel Uganda het rekenonderwijs verbeteren. Een behoorlijke uitdaging, maar niet onmogelijk.
    
    Mijn vrienden verklaarde mij voor gek toen ik vertelde dat ik de komende jaren in Uganda zou gaan werken. Ze vonden mij met mijn 22 jaar te jong om al zo’n grote stap te zetten. Ook mijn ouders vonden de beslissing moeilijk. Het gemis van hun kant is groot en ze proberen mij elke dag even te spreken. Ze hebben het er moeilijk mee, maar bewonderen de keuze ook. Hier naar toe ...
    ... reizen vinden ze te spannend, maar wie weet zullen ze de stap ooit nog wagen. In Uganda heb ik de tijd van mijn leven. De kinderen zijn geweldig, het land is mooi en de bevolking is open, lief en positief. Natuurlijk zijn er veel mensen arm, is de werkloosheid hoog en hebben mensen geen vast ‘dak’ boven hun hoofd, maar de Ugandese bevolking maakt er het beste van. Overal op straat is muziek en hangt er een fijne zweer. Op straat wordt overal eten verkocht, want iedereen probeert op een creatieve manier geld te verdienen. Onderweg naar mijn huisje kom ik naast vrolijke, spelende kinderen ook veel van die kraampjes tegen. De ene verkoopt chapati (soort pannenkoeken) en de ander kikomando (een prutje met bonen). Ik besluit het vanavond maar te houden bij kip met rijst.
    
    Kapot en bezweet dus. De hele dag met leraren overleggen, lessen geven, maar in de pauzes ook dansen. Ik doe de muziek aan en dan gaan de voeten van de vloer. De kinderen hebben een speciaal gevoel voor ritme en kunnen ongelofelijk goed dansen. Heerlijk. Daar word ik naast het werken met cijfers, ook ontzettend gelukkig van. Die kinderen. Fantastisch.
    
    Van een afstandje kan ik de muur zien die om de huizen heen staat. Het is een soort compound. Hier binnen staan 10 huisjes. Een van die huisjes is van mij. In tegenstelling tot de gemiddelde Ugandees woon ik aardig luxe. Het huisje heeft drie slaapkamers, een grote keuken en een mooie ruimte woonkamer. Achter is een veranda en voor het huis een tuintje. De huisjes ...
«123»