1. Een Nieuw Begin - 1


    Datum: 22-5-2020, Categorieën: Extreem Auteur: Jado, Bron: Opwindend

    Vandaag is het precies een jaar geleden dat Tom bij mij weggegaan is. Hij zei: Debbie ik ga bij je weg. Ik vind er niks meer aan. Jij zit altijd maar op de bank, je kunt niet lekker koken, seks wil je ook niet. Ik ga.
    
    Tom had gelijk. Ik kan niet koken, heb ik ook geen zin in. Ik heb eigenlijk nergens zin in. Alleen seks. Dat was niet waar. Tom mocht mij elke zaterdag na de wekelijkse douchebeurt neuken. Als ik gedoucht had ging ik naakt met mijn benen wijd op bed liggen. Als Tom dan onder de douche uitkwam smeerde ik wat glijmiddel in mijn kruis zodat alles goed glad was. Ik heb zelfs een keer, toen Tom bijna niet klaar kon komen over zijn eikel gelikt. Nee, de seks was gewoon goed tussen ons. Daar kon het niet aan liggen. Nee het lag gewoon aan Tom, die wilde allemaal van die rare dingen.
    
    Dan schrik ik op uit mijn overpeinzingen door een hoop lawaai bij de buren. Een maand of vier geleden heb ik nieuwe buren gekregen, Twee vrouwen van ongeveer 30 jaar. Ik denk dat ze lesbisch zijn. Niet dat het wat uitmaakt, als ik maar geen last van ze heb. Helaas is dat wel zo. Ik heb al een keer geklaagd bij de woningbouw. Maar die kunnen niks doen zeggen ze. Probeer het eerst zelf maar op te lossen.
    
    Wat zou er nu weer aan de hand zijn. Zuchtend loop ik naar boven, en gluur door het raam. Vanaf mijn positie kan ik mooi in de tuin van de buren kijken. Mijn hart slaat een slag over als ik Carla spiernaakt door de tuin zie rennen. Edith komt er achteraan met een mattenklopper. Dan ...
    ... zie ik hoe Carla zich overgeeft, bukt en zichzelf door Edith op haar billen laat slaan met de mattenklopper.
    
    Wekenlang gaat het zo door. Schreeuwen, gillen, met deuren slaan, timmeren, zagen, boren, noem maar op. Ik heb er schoon genoeg van en besluit de dames eens aan te spreken op hun gedrag.
    
    Na een goed gesprek beloven de dames beterschap. En zowaar ze houden zich aan hun belofte. Ik hoor bijna nooit meer iets.
    
    Op een avond komt Edith aan de deur. Ik heb net gedoucht en heb mijn pyjama al aan. Een degelijke pyjama van katoen. Edith heeft een onduidelijk verhaal waar ik uit opmaak dat zij Carla heeft vastgebonden en nu niet meer los krijgt. Of ik haar wil helpen? Natuurlijk ga ik met Edith mee om te helpen. Ik pak even mijn jas en hang hem over mijn schouder. Inderdaad, als ik de huiskamer binnenkom ligt Carla naakt, met haar benen wijd op tafel. Ik kijk recht in haar kruis.
    
    Hier is het, zegt Edith, kijk maar, hier krijg ik haar niet los. Ik loop naar de andere kant van de tafel en kijk. Ik zie alleen twee lussen.
    
    Dan gaat alles razend snel. Carla springt van de tafel en grijpt mij vast. Samen duwen ze mij voorover op de tafel. Snel maakt Edith de lussen om mijn polsen en trekt ze aan. Voor ik er erg in heb lig ik languit op de tafel zijn mijn enkels vastgemaakt aan de tafelpoten. Ik ben te overrompeld om wat te kunnen zeggen.
    
    Zo buurvrouw Debbie, jij had last van ons hé? Jij hebt over ons geklaagd bij de woningbouw, of niet? Ja Edith. Maar jij bent zelf ...
«123»