Het Verenigingsbestuur - 1 - Sex Verhalen

Het Verenigingsbestuur - 1

Stijn nam een paar stappen naar achter en liet de aanblik van het statige gebouw voor hem op zich inwerken. Hoge ramen, mooie afwerking, niet heel lang geleden gerestaureerd. Het was eigenlijk bijzonder dat het niet opviel tussen de gebouwen ernaast, al was het maar omdat de hele wijk vol stond met nog grotere, nog beter onderhouden bouwwerken dan die voor zijn neus. Hij trok zijn jasje recht en stapte op de houten dubbele voordeur af. Op een glimmend metalen plaatje in het gelakte hout prijkten de letters ‘SSV Astartes.’ Er moest flink wat kracht gezet worden op de bronzen deurklink voordat de deur open kraakte, en er een bescheiden ontvangsthal in zicht kwam.

Stijn stapte over de granieten drempel naar binnen. Hij stond nog niet stil of er kwam uit vanachter een deur links van hem een blond meisje in een net jasje aangelopen. Met een glimlach stapte ze op hem af.

‘Jij bent vast Stijn!’ Ze schudde hem stevig de hand. ‘Lydia. Welkom, ik zal je vast naar boven brengen!’

Stijn groette haar vriendelijk terug, en volgde haar op de beklede houten trap naar boven. Eenmaal daar stopte het meisje voor een hoge houten deur, en nodigde hem uit op een van de erbuiten opgestelde stoelen plaats te nemen. ‘Ze zullen je zo naar binnen vragen, duurt vast niet lang.’ Na nog een vriendelijke glimlach beende ze weg, de brede trap weer af.

Stijn ging zitten. Zijn ongewoon nette kleren zaten niet heel comfortabel, maar hij zag er representatief uit. In de manshoge spiegel tegenover ...

... hem zag hij zijn reflectie zijn haar goed doen en zijn stropdas wat losser trekken. Hij zuchtte. Een jaar lang was hij nu wiskunde aan het studeren, en hoewel zijn cijfers er best mochten zijn, had hij er zijn handen vol aan gehad. Tijd voor iets anders had hij nauwelijks, en toch had zijn zus hem aangespoord zich bij haar studentenvereniging aan te sluiten. Het kostte haar veel gedram om Stijn te overtuigen, maar hij was toch overstag gegaan. Misschien had ze ook wel gelijk. Connecties zijn belangrijk, voor allerlei redenen. Maar moest hij zich nou echt hier opgeven? Over de kleine studentenvereniging Astartes was weinig bekend, maar wel dat je er niet zomaar binnenkwam. Eigenlijk alleen op uitnodiging. En daar komt zo’n oudere zus dan toch wel van pas: Joosje zat inmiddels in het bestuur, en had op zijn toetreding aangedrongen.

En nu zat hij hier. Stijn wist niet precies wat er achter de hoge deur zou gebeuren, maar het zou waarschijnlijk veel weghebben van een sollicitatiegesprek. Het zou niet al te erg zijn als hij niet binnen zou worden gelaten. Toch was hij zenuwachtig. Hij nam diep adem, en probeerde wat tot rust te komen.

Plotseling ging de deur open. Het bekende gezicht van zijn zus stak van achter de deuropening naar buiten. Haar lange haar, net zo zwart als het zijne, viel in een lange, nette vlecht over haar schouder.

‘Kom maar binnen Stijn, we zijn klaar voor je!’

Ze wenkte, en Stijn stond op, rechtte zijn rug, en volgde haar naar binnen. De kamer was ...