Monica Leeft Weer Op - 9 - Sex Verhalen

Monica Leeft Weer Op - 9

Monica stond de volgende dag, zaterdag, laat op. Mandy liet haar moeder lekker slapen. De zaterdag besteedden ze samen aan het huishouden. Over de avond daarvoor werd nauwelijks gesproken. Manday vroeg alleen: “Hoe was het mama?” En daar bleef het bij. Eigenlijk verbaasde Monica dat. De andere keren vroeg ze haar moeder de hemd van het lijf. Nou ja, daar zal wel een reden voor zijn, dacht Monica. ‘s Middags vertelde Mandy haar dat ze morgen met Anton en zijn vader gingen lunchen. Hij had hen gevraagd. Monica moest er innerlijk om glimlachen: het plan werd gerealiseerd. ‘s Avonds in bed belde Frans haar en vertelde haar waar ze gingen lunchen. Hij zou er voor zorgen dat ze er om 12 uur waren. “Als jij dan een kwartiertje later komt, is de verrassing des te groter!” Ze spraken nog even over de avond ervoor en Monica kon niet nalaten te zeggen dat ze zijn verrassingen geweldig vond en dat ze wat haar betrof niet hoefden te stoppen. Dat ze na het gesprek zich wat opgewonden voelde, betekende dat ze echte gevoelens voor hem had. Sex met de andere mannen was alleen maar sex, met Frans was het meer!

Zondagmorgen verliet Mandy rond 11 uur het huis. “Tot vanmiddag, mama, en vanavond ben ik thuis.” Een kusje en weg ging ze. Monica keek haar na. Mandy, nog maar 18, nou ja, bijna 19 dan, was een jonge aantrekkelijke vrouw geworden. En ze ging met Anton, de zoon van Frans, de man waar zij op viel. Heerlijk toevallig!

Monica verliet tegen 12 uur het huis. Bij het restaurant ...

... aangekomen, tekste ze Frans. “Zijn jullie er?”

“Ja, kom maar,” was zijn antwoord.

Ze stapte het restaurant in. Mandy zag haar onmiddellijk! Haar ogen werden groot als schoteltjes. “Mama, jij hier? Wat leuk.”

Haar ogen werden nog groter toen ze zag dat Monica Frans een kusje gaf.

Monica lachte om het verbaasde gezicht van haar dochter. Op Antons gezicht was geen verbazing te zien. Wist hij het soms al? Had zijn vader het hem al verteld? Nou ja, maakt niet uit.

“Ja Mandy,” begon Monica, “wat je ziet is waar. Frans en ik, we hebben elkaar gevonden en we vinden elkaar heel aardig. Zo aardig, dat we het samen willen proberen. Misschien is er voor ons samen een toekomst. Net als voor jullie.”

Spontaan stond Mandy op. Ze omarmde haar moeder en knuffelde haar. “Wat ben ik blij voor je. Goh, wat leuk! Dus jij, Frans – ze keek hem aan – jij wordt misschien mijn schoonvader?”

Ook Anton stond op. Ook hij liep naar Monica en knuffelde haar. Bij haar oor zei hij heel zachtjes: “Gefeliciteerd, schoonmoeder, wat fijn om zo’n heerlijke schoonmoeder te hebben.” Hij gaf zijn vader een hand: Gefeliciteerd, pa.”

Toen iedereen weer zat, keken ze elkaar aan. Er viel ineens een stilte. Een onbestendig gevoel bekroop Monica. Mandy’s reaktie was echt gemeend. Daarvoor kende ze haar dochter veel te goed. Anton’s reaktie voelde zo plichtmatig aan. En waarom die stilte?

“Is er iets?” vroeg ze.

“Nee, wat zou er moeten zijn?”

“Zullen we maar bestellen?” zei Frans. Monica keek het ...