Hoe raar kan het lopen - Sex Verhalen

Hoe raar kan het lopen

Hoe raar het kan lopen.

(speciaal voor Judith)

Een moeder van een oude schoolvriendin van mij was overleden. Ze had de prachtige jaren van 92 bereikt, dus “vrede alom”. Ik las het in de krant, want ze was jarenlang behoorlijk actief geweest in de gemeenschap. Ik dronk er een borrel op en was ervan overtuigd dat ze een nog zalig hiernamaals (als dat bestaat, maar wie weet) zou hebben.

Toen de rouwbrief op mijn deurmat viel, was ik volledig verbaasd. Waarom dit, hoe kwam ze aan mijn adres; ik was inmiddels al twee keer verhuisd. Het intrigeerde me en zonder enig verder nadenken, besloot ik naar de crematie te gaan.

Het was een mooie dienst. Muziek, niet van mijn tijd, maar volledig passend bij haar, deed je hart wat kloppen en je hersenen aan haar denken. Het deed je herinneren aan de voorbij gegane tijd. Ze was een opgeruimde, goedlachse vrouw geweest, met altijd een oog voor de anderen. Ook toen haar man 10 jaar geleden was overleden, had ze een innerlijke kracht gehad, die haar, na een lange periode van rouw, weer op de been had geholpen.

Met al deze gedachten reed ik, hoe merkwaardig het ook klinkt, bijna gedachteloos naar huis.

Enige tijd later kreeg ik de bekende bedankkaart, maar met de toevoeging of ik haar een keer wou bellen; telefoonnummer stond erbij vermeld. Ik besloot daar nog even mee te wachten, want mijn interesse was gewekt door een elke doordeweekse dag voorbij komende vrouw. Ze ging dan duidelijk boodschappen doen, want een drie kwartier ...

... later zag ik haar weer passeren met een volle tas. Het was een stevige tante, behoorlijke billen, die bij het lopen lekker wat schommelden en een forse boezem. Zelf heb ik een redelijk normaal postuur, maar mijn korte leven lang val ik op dit soort rijpere vrouwen; je zult begrijpen dat mijn jeugdvriendin ook volslank was en is.

Dit ging zo enige tijd door en ik fantaseerde wat over haar af, meestal met een heerlijk resultaat. Toch was dit fantaseren niet genoeg, ik wou haar wel eens ontmoeten.

Simpel, als alle goede plannen zijn, begon ik, zodra ik haar voorbij zag komen, mijn hand op te steken. Het duurde niet lang of ze zwaaide terug. Het eerste contact was gelegd. Mijn volgende stap was een kus op mijn hand te drukken en die naar haar toe te blazen. Lachend ontving ze de eersten, maar ook nu duurde het niet lang of ze beantwoordde mij met eenzelfde gebaar. Gelukkig ondernam zij een volgende stap. Zodra ze voorbij liep, vertraagde ze haar pas, nam de tas in haar linkerhand en wreef steels over haar volle borsten. Mijn geblazen kus verving ik door een “echte” en jawel, ook zij ging daar toe over.

Ik vond dat het zover was en de volgende keer zou ik haar binnen wenken. Zo gezegd, zogedaan en zonder enige aarzeling draaide ze mijn tuinpad in. Ik deed de deur open en kon haar nu van dichtbij aanschouwen; het was nog beter dan ik verwacht had, zeker nadat binnen gekomend zijn, ze haar jasje had uitgedaan. Bijna barstte ik uit in: “Jantje zag eens pruimen hangen, oh …”, ...