Perverse Prikkels - 1 - Sex Verhalen

Perverse Prikkels - 1

“Mama?..waarom ga je toch elke middag naar Stef’s zolderkamer om zijn lunch te brengen? Hij kan toch gewoon beneden komen en met ons mee eten?”

Hilda keek haar dochter gepijnigd aan. Ze wist dat die vraag vroeg of laat weer eens zou komen. Ze zou weer een smoes moeten verzinnen. Natuurlijk. De waarheid zou ze koste wat kost verborgen houden. Ze was er dan ook bepaald niet trots op dat ze zich elke middag, klokslag half twee, liet neuken door haar eigen zoon. Een vluggertje. Elke dag. Al vanaf het moment dat hij s’ ochtends de straat uit fietste op weg naar school, telde ze ongeduldig de minuten af tot ze zijn fiets weer in de straat zag verschijnen.

Het geile uurtje

Haar hele leven was nu afgestemd op dat ene geile uurtje zo tussen de middag.

De eerste maanden konden ze rustig hun gang gaan. Dan smeerde ze eerst zijn boterhammetjes in de keuken en voelde ze hoe hij haar stilletjes vanachter benaderde om, zonder verder voorspel, haar jurk omhoog te rukken en zijn steigerende jonge knots begerig tussen haar schaamlippen te beuken. Hij was zo hondsbrutaal, heerlijk vond ze het om zo tegen het aanrecht geneukt te worden. Dirk, haar lieve, betrouwbare man, bedroog ze met haar eigen zoon. Dirk deed echt niet onder voor zijn hitsige zoon Stef, ze kwam echt niets tekort, maar de spanning van de verhouding met Stef gaf een extra dimensie aan haar liefdesleven. Een welkome toevoeging naast de plichtmatige wipjes met Dirk op zondagmorgen. Nee, dan Stef! Daar gierden, nu ...

... hij zeventien was geworden, de mannelijke hormonen wild in het rond zodra hij in haar buurt kwam! Hij was niet te stoppen en Hilda genoot er, elke middag rond halftwee, met volle teugen van.

Maar nadat het schoolrooster van haar dochter Stephanie en haar zoon Stef in het nieuwe schooljaar synchroon liepen, zaten ze tussen de middag nu ‘opgescheept’ met Stephanie, een slimme, opstandige puber van zestien jaar. Toen was het even uit met de pret.

Na een lange week zonder de gebruikelijke middagwip trokken Stef en Hilda het niet meer. “Ik lunch voortaan op mijn zolderkamer, dan kan ik gelijk mijn huiswerk maken.” zei Stef op een dag. Hilda keek hem betekenisvol aan en knikte kort. “Dat is prima, dan breng ik je lunch voortaan wel naar boven en kan ik je gelijk een beetje helpen met je huiswerk” “Nou, lekker gezellig dan”. mokte Stephanie “zit ik hier voortaan in mijn eentje te eten”.

Het zolderkamertje van Stef

Vanaf dat moment volgde Hilda Stef trouw omhoog naar zijn zolderkamertje. De zenuwen gierden de eerste keer door haar keel, want er zat maar een dun vloertje tussen hen en haar dochter een etage lager, maar de jeuk tussen haar benen was groter dan de angst gesnapt te worden. Het moest voortaan stil en stiekem gebeuren, dat wist ze. Maar het moest gebeuren! En terwijl Stef zijn boterhammetjes snel naar binnen propte, nam Hilda elke middag gulzig zijn forse jonge knots in haar handen en plaatste haar lippen over zijn eikel. Langzaam boog ze voorover en voelde zijn ...