1. Mini - 37


    Datum: 28-4-2020, Categorieën: Romantisch Auteur: Keith, Bron: Opwindend

    Ik hielp haar overeind. “Kom, schoonheid. Even lekker douchen, en daarna ga ik koken. Liefde maakt hongerig.” Terwijl Joline stond te douchen gooide ik de plaid in de wasmachine en het plastic spoelde ik in bad even schoon. Daarna hing ik het buiten op. Ik loste Joline onder de douche af en een kwartier later ging ik koken.
    
    Joline was toen nog bezig zich aan te kleden; ze ging naar de inloopkast ‘om iets leuks uit te zoeken’, zei ze met een knipoog. Het eten was bijna klaar, toen ik haar de kamer in hoorde lopen. “Ogen dicht, Kees…” klonk haar stem. Ik zette de gaspitten laag; uit ervaring wist ik ondertussen dat zo’n aankondiging wel eens gevolgd zou kunnen worden door andere belangstellingen dan koken.
    
    Ik wachtte af en hoorde, tussen het tikken van naaldhakken door, het ruisen van kleding. “Doe je ogen maar weer open…” Ze stond voor me in haar ‘galajurk’! Een blauwe, lange jurk die prachtig stond bij haar blonde haar. Strak over haar bovenlichaam, een wijd uitlopend rokdeel. Haar schouders waren deels zichtbaar onder de met kant afgezette transparante stof; ik kon nét de aanzet van haar borsten zien. Lange, blauw-fluwelen handschoenen completeerden het geheel.
    
    En boven de jurk haar gezicht; prachtig opgemaakt met rode lippen, blauwe oogschaduw en haar wimpers iets aangezet. Eén dikke, blonde vlecht die langs haar hoofd tot bijna bij haar taille reikte. Ik kon niet anders dan bewonderend fluiten. “Ik kan me nog herinneren dat jij opdracht gaf om alle rokken en ...
    ... jurken die over mijn knieën vielen, weg te doen…” Ze lachte liefjes. “Denk je daar nog steeds zo over?”
    
    Ik liet me dramatisch op één knie vallen, pakte haar rechterhand en kuste die. “Vergeef mij, edele vrouwe. Mijn botte, technische brein ging weer eens met me op de loop. Zoveel schoonheid kan ik niet bij elkaar fantaseren.” Ze gniffelde zachtjes. “Het zij u vergeven, ridder. Mits u zich voortaan met uw eigen garderobe bemoeit! U mag gaan staan.”
    
    Ik kwam overeind en keek naar haar. “Wat zie jij er prachtig uit, schat… Voor welke gelegenheid heb je deze jurk gekocht?” “Voor het bachelorfeest. Samen met de andere studenten hebben we een feest gegeven. Bij mij thuis, in de kelder. Prima locatie. We hadden afgesproken dat dan ook een galafeest moest worden. Samen met Ma deze jurk uitgezocht; het was haar keuze. Ik vond ‘m in eerste instantie een tikje ‘over the top’, totdat ik ‘m aanhad. Hij zit als gegoten.”
    
    “En hij staat je prachtig!” Ze glimlachte. “Ja, dat merkte ik die avond ook. Alle heren stonden zich ongeveer te verdringen om met me te dansen… En ik heb die avond nogal wat stekelige blikken van vrouwelijke feestgangers gekregen als hun partner zich meer voor mij dan voor hen interesseerde…”
    
    “En wie was jouw partner op dat feest?” Ze schoot in de lach. “Heeft hij dat niet verteld? Mijn kleine broertje Ton. Ik vond geen enkele geschikte kandidaat… Uiteindelijk ‘offerde hij zich op’, zoals hij dat zelf zei. ‘Iemand moet toch op m’n kleine zusje passen?’ Het kwam erop ...
«1234...9»