Bakkersjongen - 24 - Sex Verhalen

Bakkersjongen - 24

24: Seks

-

Ik werd rustig wakker, zelfs uitgerust. Ik keek om me heen en ervaarde de leegte. Er hingen nog gordijnen boven een verder lege vensterbank. Geen tv meer, geen prul meer aan de muur. Ik kon zo naar de keuken kijken en zonder m’n hoofd te draaien naar de gang. Ik rekte me even uit. Het was vroeg. M’n telefoon zei me kwart voor zes. Laat voor mijn doen. Maar ik hoefde niet meer te werken. Ik was moe. Voor het eerst in lange tijd was ik rond dit tijdstip moe. Al was ik nog zo uitgerust. Ik was er dan ook klaar mee. Ook zij had me behoorlijk afgemat. Eerst lichamelijk en daarna psychisch. Zelfs nu was ik gelukkig in de dit appartementje. Zonder mijn spullen en zonder Tessa. Zolang Manon maar naast me lag. Ik kon het nauwelijks omschrijven, maar het feit dat ze gewoon naast me lag, gaf me een intens gelukkig gevoel. Al sliep ze maar de hele tijd, zelfs al mocht ik haar niet aanraken. Haar warmte, haar vredige gezicht, het was het allemaal meer dan waard geweest. Maar ik wist niet of we gisterenavond iets hadden afgesloten of dat we iets nieuws waren begonnen. De gevoelens die ze voor me had, moesten echt zijn. Als dat allemaal nep blijkt te zijn, ga ik echt kapot. En ook al had ik haar al vaker gezegd hoe mooi en geweldig ik haar vond, het kwam nooit m’n mond uit met de intentie die ik wilde laten overkomen. En ook nu kon ik het haar niet laten merken. Ze lag daar maar. Binnen handbereik. Ik kon alles doen wat ik wilde. Maar ik deed niets. Ik keek alleen naar ...

... haar schoonheid. Het gaf me rust. En tegelijkertijd onrust, want wat wilde ik juist nu zoveel met haar doen.

-

Als een engerd keek ik zo een halfuurtje toe. In haar slaap draaide ze en stootte ze haar hoofd tegen m’n ellenboog aan. Wat versuft kwam ze overeind en keek ze me slaperig aan.

,,Oh, hey.’’ zei ze dan zachtjes. Ze glimlachte.

,,Hey, sorry.’’ reageerde ik. Maar het gaf niets.

,,Hoe laat is het?’’ vroeg ze me.

,,Bijna half zeven.’’ zei ik haar.

,,pff, vroeg zeg.’’ lachte ze en ze liet zich weer vallen. Ik lag op m’n zij naast haar en m’n hoofd leunde in m’n hand. Even leek ze het niet te beseffen. Maar ze keek me vanaf daar aan.

,,Ben al een tijdje wakker.’’ zei ik haar daarna.

,,Ja?’’ vroeg ze alsof het niets was.

,,M’n ritme…’’ verweet ik het aan. Ze knikte. Er was wat afstand tussen haar en mij. Fysiek dan wel. Ze keek naar mij en ik naar haar. Maar ze lag niet tegen me aan al was ze nog zo dichtbij. Anders had ze ook al gevoeld wat ze met me gedaan had door daar gewoon te liggen.

-

,,Maak je je zorgen?’’ vroeg ze me lief.

,,Altijd een beetje.’’ hield ik het oppervlakkig. Ik glimlachte naar haar en liet mijn ogen even dwalen. Ze lag bijna volledig onder de dekens. Alleen had ze net haar armen er boven gelegd. En dus keek ik naar haar kin, hals en schouders. Die vale gele kleur van dat simpele shirtje trok me zelfs aan. Alles aan haar trok me aan. Toch hoorde ik haar slikken. Mijn ogen waren verder gegaan alsof ze dwars door de ...