Molokai - een paradijs op aarde - Sex Verhalen

Molokai - een paradijs op aarde

De volgende morgen gaan ze weer op tijd weg en ruim vier uur later rijden ze het erf op bij de ouders van MaryJane. De hond slaat aan maar als MaryJane hem roept komt hij kwispelend naar haar toe. De moeder van MaryJane komt naar buiten gelopen en ziet dat Dave achter de rug van MaryJane zijn duim opsteekt. MaryJane omhelst haar en Clarice feliciteert haar met hun voorgenomen huwelijk. MaryJane is verbaasd, “hoe weet jij dat nou?”, en naar Dave, “heb jij gebeld?” “Nee hoor MaryJane, ik heb het telefoonnummer van je ouders niet eens.” “Lieve schat,” begint Clarice “voordat jullie weggingen is Dave hier geweest en heeft ons om jouw hand gevraagd. Pa en ik hebben Dave toestemming gegeven om met jou te trouwen en toen jullie net uitstapten zag ik Dave zijn duim opsteken dus wist ik dat het goed zat.” Dan omhelst MaryJane Dave weer. “Je bent een schat dat je dat ook nog hebt gedaan, om mijn hand gevraagd.” “Zo hoort het toch ook schat, het blijven jouw ouders.” “Maar kom, mee naar binnen” zegt haar moeder “daar zit Pa. Die heeft vorige week een enkel verstuikt en mag nog niet lopen.” “Hoe komt dat?” “Nou gewoon, een ongelukje op werk. Hij was een huis aan het bekijken en toen is hij van een trap gegleden.” Ze lopen naar binnen en ook Mike feliciteert hun. Al snel gaat het gesprek over de tocht die ze hebben gemaakt. Ze vertellen een aantal belevenissen en de ouders zijn blij dat ze weer heelhuids terug zijn. Die avond lopen ze naar het gastenverblijf en blijven nog een poosje ...

... buiten zitten. Het is lekker weer en windstil. Ze zitten stil naast elkaar en genieten van de rust. “Weet je schat, ik zou wel willen verkassen” zegt Dave. “Hoezo, vind je jouw huis niet mooi?” “Ja, dat wel, maar ik wil gewoon met jou samen een eigen nestje bouwen. Een huis inrichten wat van ons is. Nu is het een beetje een allegaartje. Jouw spullen, mijn spullen en zelfs nog spullen van een vroegere vriendin die zo weg is gelopen, kortom ik vind het niet mooi. Heb jij dat niet?” “Ja, een beetje wel maar ik vond het wel goed zo. We hebben toch alles.” “Dat is wel zo maar schat, een eigen nestje is wat ik wil, gewoon alles van ons samen, dingen die we samen hebben uitgezocht. Het is misschien ook meer een gevoelskwestie maar ik hecht daar waarde aan. Daarnaast heb ik nog wel een andere reden om te verhuizen en dat is de rust. Het is hier in deze contreien zo lekker rustig en zo ruim allemaal. In Riverdale heb je altijd lawaai, van het verkeer, van de vliegtuigen of van de buren die luidruchtig barbecueën.” “Je bent een schat, Dave. Ik vind het goed als je dit wil. Mijn ouders wonen hier dus ik wil ook wel dolgraag in dit dorp wonen. Ik heb hier toch de eerste negentien jaar van mijn leven doorgebracht.” Ze geven elkaar een tongzoentje. “Maar je zou morgen eens met mijn vader moeten praten. Die is uiteindelijk makelaar en weet veel, kent veel mensen en weet ook wat er aan woningen te koop staat.” “Dat ga ik eens doen” besluit Dave. “Zullen we naar binnen gaan, ik heb trek.” ...